هر نسل پیامی دارد و پیام نسل ما هم شاید این است:
متعصب نیستیم وجزمی هم نمی اندیشیم
دیگر با زبانی ناآشنا و هراس انگیز با یکدیگر سخن نمی گوییم
از آنان که بر آستان قدرت سر تعظیم فرومی آورند بیزاریم و آنها را که در بوستان آزادی، عِطر رهایی می پراکنند می ستاییم
برای پس زدن واپسگرایی و ارتجاع، هم پیمان شده ایم و شعر نواندیشی و نوخواهی می سراییم
گنجینه ی دانسته های مان را بر یکدیگر می گشاییم
“فرهنگ” عشق به زندگی را از “الف” تا “ی”، در “کوچه” می نویسیم و جنب و جوش و خروش “حیات” را دیگر نه از خلوت خانه ها، از “حیاط” خانه های مان، جنبان و جوشان، خروشان، به خیابان ها روان خواهیم ساخت
فشرده می نویسیم و خلاصه می خوانیم اما گسترده به عمل می آراییم و باز- می خوانیم “خود” را و “یکدیگر” را…
آنگاه برای اثبات بی گناهی “دریفوس” ها خواهیم جنگید و با مرتعجان و “دشمنان آزادی” پیکار خواهیم کرد امّا…
امّا…امّا در جهنم “نبرد برادرکشی ها” نابود نخواهیم شد…
پس:
…خوشا به حال ما که در نبرد بزرگ، به آغوش مرگ خواهیم رفت و رویاروی تندیس خورشید آزادی، در خاک آرام خواهیم گرفت…
(ب.خ)
تو را به شرمساری، تو را به تباهی ات….
به اردوگاه‌ها نيز يورش خواهند برد