آبله های سیاه بر پیشانی یک ملت
این موضوع را بیشتر برای شهروندان ایران برجسته کرده ام
در کف پیاده رو شهرهای آلمان پلاک هایی فلزی هم سطح با سنگفرش ها روی زمین قرار دارد که نوشته هایی با رنگ سیاه روی آنها کنده کاری شده است:
پائولا، یوری، ایرما، لوسی،….زن، مرد، پیر، جوان، کودک، کارگر، پزشک، پرستار، دانشجو، دانش آموز،….
تاریخ تولد: 1884، 1900، 1907، 1910، 1920، …
محل تولد: فرانکفورت، هامبورگ، هانوفر، برلین،…
تاریخ اسارت: 1940، 1941، 1942،…
تاریخ مرگ: 1941، 1942، ….
نام اردوگاه مرگ: آشویتس،….
بر روی بیشتر پلاک ها نام “آشویتس” و در مواردی سایر اردوگاه ها به چشم می خورد
این پلاک ها بر روی کف پیاده روها و روبروی خانه، مغازه، محل کار، کارخانه و… این قربانیان بر روی زمین نصب شده است.
در برخی شهرها از جمله فرانکفورت نیز گورستان هایی برای این قربانیان وجود دارد که هزاران پلاک بر روی دیوار ورودی آن نصب شده است که حکایت کشتار آنها را در خود دارد.
مردم آلمان هنوز هم هنگامی که در مورد پلاک ها از آنها سوال می شود با شرمساری، پاسخ می دهند البته در شرمساری آنها اعتراف به گناه، مشارکت آنها در انتخاب نازیسم، و پشیمانی از سکوت در برابر جنایت، همیشه هست.
این موضوع را بیشتر برای شهروندان ایران برجسته کردم.
سکوت شما در برابر آنچه بر ملت های ایران گذشت و می گذرد، پشتیبانی یا بی تفاوتی در برابر سرکوب و کشتار و شکنجه ی فرزندان ملت کرد، در برابر کشتارهای دسته جمعی و اعدام ها از انقلاب تاکنون، از قارنا و قلاتان، از تیرباران ها، از توپ باران شهرها، از تروریسم، از ژینوساید سفید، از قتل های خاموش، از توسعه نیافتگی سیستماتیک، از نابودی محیط زیست، از کشتار کولبران کرد، می تواند در آینده، هم شرمساری به بار آورد و هم شما را در برابر نمادهایی همچون همین پلاک های کف خیابان و درودیوارهای این شهر و آن شهر قرار دهد که تا همیشه چون آبله هایی سیاه بر پیشانی کشور شما بنشیند….
مراقب باشید در طرف اشتباه تاریخ قرار نگیرید….
چالش های فراروی “کومله” از نگاه توسعه منابع انسانی
پرده هایی از “ارکستر ضد ایرانی”
