اعتصاب

سوسوی چشمانت در سنگین سرد
استخوان سرد در تنت جاری
رو به دریچه ها
خدای خورشید را به میهمانی خوانده ای؟
از زخم های ملتت می گویی؟
سرشار از ناگوار؟
****
هستی، دیوانه وار، عشق به “بودن” است
عشق به “ماندن”
حتا زمانی که از اعتصاب، درمانده ای
ناتوان….
****
می شنوی؟
طبل های آزادی
رهایی
کوبیدن آعاز کرده اند
زخم ها در حال التیامند
در حال التیام….
****
اکنون شاعر تویی، شاعر…. تو
شعر رهایی می سرایی
از دل رنج
عذاب
شکنجه
اعتصاب
و مرگ…..
شعر رهایی می سرایی در زندان سرد
در گرسنگی
و استخوان سرد در تنت جاری….
****
ببین خورشید به تو روی کرده است؟
تابش از تو می خواهد
گرمی نیز
زندگی هم
اکنون تاریخ و جغرافیا در تو به هم گره خورده اند
تاریخ و جغرافیا در تو
به هم گره خورده اند
تاریخ و جغرافیا در تو
در تو
در تو…