کوردی- فارسی

تۆتالیتاریزم، جیهانی جەنگەڵ و بچووککردنەوەی مرۆڤەکان بۆ پێداویستییە سەرەتاییەکان
سیستەمی پاوانخواز لە ڕەوتی زاڵبوون بەسەر کۆمەڵگادا، نالێبوردەیی، خۆپەرستی، ئەویدی دژایەتی، بێگانەترسی، خورافات، خەیاڵپەروەری، هەڵاواردن، بڕوا بە وەهمەکانی پیلانگێڕی، دوو پێوەری ئەخلاقی، دژەژنبوون و لەناوبردنی چینی ناوەڕاست بە دامەزراوەیی دەکات و مرۆڤ بۆ پێداویستییە فیزیۆلۆژیک و سەرەتاییەکان وەک خواردن و تێربوون، پۆشت و پەرداخ، میچێک لە بان سەر، ئاسایشی تاکە کەسی و پەیوەندی سێکسی دادەبەزێنێت. تۆتالیتاریزم مرۆڤ دەگەڕێنێتەوە بۆ ئەو قۆناغانەی کە پێویستییە کۆمەڵایەتییەکان و پێویستی ڕێزگرتن و پێویستی بەرزەخۆیی و پێویستی ئازادی بۆ ئەو دەستپێڕانەگەیشتوو دەکات و ئەم خواستانە دەبنە خەونێکی خۆشی مرۆڤانە. لە سیستەمی پاوانخواز، مرۆڤ هێندە دەخزێندرێت و فڕێدەدرێتە ناو کێشە سەرەتاییەکانی ژیان کە دابینکردنی پێداویستییەکانی ژیانی ڕۆژانەی دەبێتە گەورەترین خەمی ئەو و بە دابینکردنی ئەو پێداویستیانە دەگاتە ڕەزامەندی.
کۆمەڵگای دڵخوازی پاوانخواز، بریتییە لە “جیهانی جەنگەڵ” کە تێیدا بابەت و ئامانجی ژیان مانەوەیە، کە مرۆڤ یان نچیرە یان نچیروان، ملکەچی دەسەڵاتی ڕەهایە، شەڕاشۆ و بێ بەزەییە بەرانبەر بە خەڵکی هاوئاستی خۆی، لە نەخۆشیی درێژخایەنی نادڵنیایی بەسەر دەبات، بە ئایدۆلۆژیای خەست، سۆکنایی دیت و پاساو دەدۆزێتەوە، بەرەو بیرکردنەوەی دۆگماتیک دەڕوات، بێهیوا و تووڕەیە، بەدوای بچووکترین شتدا دەگەڕێت بۆ ئەوەی مێشکی ئارام بکات، و ماڵەوەش گەورەترین قەڵەمڕەوی ئەو دەبێت.

لە جیهانی جەنگەڵی دەسکردی پاوانخواز، دەنگدان هەڵبژاردن نییە، میکانیزمێکی خۆڕازیکردنە کە مرۆڤ بە پێی ئەو، هەست دەکات چارەنووس و داهاتووی لە دەستی خۆیدایە و دەتوانێت کاریگەری هەبێت. بەڵام ئاشکرایە کە لەم جۆرە جیهانەدا و لە باشترین حاڵەتدا، تەنها سوکناییدەرێکی کاتییە بۆ ئازارە بێشومارەکان و سندوقی دەنگدان، تەنها قەفەسێکە بۆ ئەوەی لە هەمان ئاستی پێداویستییە سەرەتاییەکان و پێداویستییە غەریزەییەکانیدا بمێنێتەوە.

تمامیتخواهی، جهان جنگل و فروکاستن انسان ها بە نیازهای اولیە
سیستم تمامیتخواە در روند تسلط خود بر جامعە، عدم تحمل یکدیگر، تعصب، دیگری ستیزی، بیگانە هراسی، خرافات، خیالپروری، تبعیض، اعتقاد بە توهم توطئە، معیارهای دوگانە اخلاقی، زن ستیزی، و نابودی طبقە متوسط را نهادینە می کند و انسان ها را بە مرحلە نیازهای فیزیولوژیک و نیازهای اولیە انسانی مانند خوردن و سقف بالای سر و امنیت فردی و روابط جنسی فرومی کاهد. تمامیتخواە انسان را بە مرحلەای بازمی گرداند کە نیازهای اجتماعی، نیاز احترام، نیاز خودشکوفایی، و نیاز آزادی را برای او دست نیافتنی می کند و این موارد، بە رویای انسان تبدیل می شوند. انسان در سیستم تمامیتخواە، چنان درگیر مشکلات اولیە زندگی می شود کە تامین نیازهای معیشتی امروز، بە بزرگترین دغدغە او تبدیل می شود و با تامین این نیازها، بە رضایت می رسد.
جامعە مطلوب تمامیتخواە، “جهان جنگل” است کە در آن، موضوع و هدف زندگی، بقا است کە در آن انسان، یا طعمە است یا شکارچی، در برابر قدرت مطلق، تسلیم است، در برابر مردم هم سطح خود، پرخاشگر و بی رحم است، مبتلا بە بیماری مزمن عدم اطمینان است، با ایدئولوژی غلیظ، تسکین پیدا می کند و توجیە می کند، بە طرف اندیشەهای جزمی می رود، نا امید و عصبانی است، بە دنبال کمترین چیزهاست تا خیال او را راحت کند و خانە، بزرگترین قلمرو او است.
در جهان جنگل تمامیتخواە، رای گیری نیز انتخابات نیست یک مکانیسم خودارضایی است کە انسان با آن احساس کند کە سرنوشت و آیندەاش در اختیار خودش است و می تواند تاثیر داشتە باشد اما روشن است کە در جهانی این گونە ساختە شدە، در بهترین حالت، تنها یک مسکن موقت برای دردهای بی شمار و صندوق رای، تنها یک قفس برای نگەداشتن او در همان سطح نیازهای اولیە و نیازهای غریزی است.