ابزارهای لازم برای تشکیل یک “جبهه‌ی متحد کردستانی”

طراحی آرمانی چشم اندازی از سازمان ها و رفتارهای آنها ترسیم می کند که برای زمان حال بسیار مطلوب به نظر می رسند، شکاف بین آنچه که سازمان ها در حال حاضر هستند و انجام می دهند با جایگاهی که این سازمان ها می خواهند بدان دست یابند و یا اقدامی که می خواهند انجام دهند مسایلی را به وجود می آورد که باید به صورت مستقل از طریق “برنامه ریزی ابزار” حل شود.
نخستین اقدام در برنامه ریزی ابزار، تعیین این شکاف ها است که در برنامه ریزی ابزار چگونگی پر کردن این شکاف یا کاهش آنها تعیین می شود. برنامه ریزی ابزار به معنی آماده کردن “نقشه های اجرایی” یک طرح برای پر کردن این شکاف ها است.
شکاف ها سه دسته هستند:
1- چیزهایی که باید اضافه شوند مانند آفرینش یک سازمان جدید، ورود به یک عرصه ی جدید یا تولید یک اندیشه و نگاه جدید.
2- چیزهایی که باید حذف شوند مانند حذف یک فعالیت قدیمی، ادامه ندادن یک رویه ی سازمانی و …
3- چیزهایی که باید تغییر کنند مانند تجدید ساختار سازمان، اصلاح یک سیستم یا افزودن منابع بیشتر به سازمان.
هرچه شکاف ها پیچیده تر باشند ابزارهای مورد نیاز برای پر کردن شکاف ها پیچیده تر خواهند بود، از آنجا که شکاف ها از شکاف های ساده که به آسانی و سرعت قابل پر کردن هستند تا شکاف های پیچیده که باید مجموعه ای از اقدامات پیچیده در مدت زمانی نسبتا طولانی بر روی آنها انجام شود تغییر می کنند ابزارهای لازم برای برخورد با آنها نیز به نسبت متفاوت هستند.
پیداست که شکاف های ایجاد شده میان “احزاب کردستانی” با یکدیگر و با مردم نه آنچنان ساده است که به سادگی قابل پر کردن باشد و نه آنچنان پیچیده که پیدا کردن رهیافتی برای تشکیل یک “جبهه ی متحد کردستانی” با حضور همه ی اعضای ملت “کرد” غیر ممکن باشد، مهمترین ابزارهای لازم برای تشکیل یک “جبهه ی متحد کردستانی” عبارت خواهند بود از:
1- اقدامات: شامل رفتاری است که معمولا یک بار انجام می شود و وقت نسبتا کمی می گیرد. به عنوان مثال تلاش برای شرکت دادن رهبران هر یک از احزاب کردستانی در نشست ها و ملاقات های مربوط به تشکیل “جبهه ی فراگیر”، در این چارچوب قرار می گیرد.
2- مجموعه اقدامات یا شیوه های انجام کار: این شیوه های انجام کار پشت سر هم یا هم زمان انجام می شود که به یک نتیجه ی خاص منجر خواهد شد، به عنوان مثال جستجو برای یافتن سلیقه های مشترک میان احزاب کردستانی با یکدیگر و با مردم در این چارچوب قرار می گیرد؛ همچنین می توان با شناسایی فرصت های پیش رو و جایگزین کردن برخی رویه های عملی در هر یک از احزاب به آن نتیجه ی خاص (که همان تشکیل یک جبهه ی فراگیر کردستانی است) دست یافت.
3- رویه ها: به معنی اقدامات تکراری یا شیوه های انجام کار است، به عنوان مثال بازنگری عملکرد احزاب در برخورد با مسایل گذشته در این ساختار جای می گیرد.
4- فرایندها: شامل شیوه های انجام کار یا دستورالعمل هایی است که به منظور دستیابی به یک هدف واحد انجام می شود، به عنوان مثال دستورالعمل های مصوب و مشترک نمایندگان، نخبگان و رهبران احزاب برای تشکیل یک جبهه ی متحد کردستانی.
5- پروژه ها: به معنای سیستم هایی از مجموعه اقدامات هم زمان یا پشت سرهم جهت رسیدن به نتیجه ی مطلوب است، به عنوان مثال تاسیس دبیرخانه ی دایمی مشترک “جبهه ی متحد کردستانی”، گسترش اندیشه ی تاسیس یک جبهه ی فراگیر و یا برقرار کردن یک برنامه به منظور ضمانت اجرای اهداف تعیین شده در تشکیل جبهه.
6- برنامه ها: شامل سیستم هایی از پروژه هستند که ضرورت همکاری در مسیر جهت گیری شده به سوی هدف را آماده می کنند، به عنوان نمونه گشایش دفاتر نمایندگی جدید توسط احزاب به نام “جبهه ی متحد کردستان” و شروع تبلیغات با استفاده از رسانه در کنار آموزش درون حزبی اعضا.
7- خط مشی ها: قواعدی برای انتخاب یا کنار گذاشتن انواع ابزارهای رسیدن به هدف هستند، به عنوان مثال تدوین مجموعه ای از قوانین و مقررات در مسیر تداوم “جبهه ی متحد کردستانی” یا کنار گذاشتن برخی از مقررات پیشین هر یک از احزاب که مانعی در راه توسعه ی “جبهه ی متحد کردستانی” خواهد بود.
منبع: بازآفرینی سازمان، “راسل ایکاف”