“قدرت”، پدیده ی شفافی است که به شکل روشن و قابل اثبات در فرایند شکل گیری نمود پیدا می کند. این مفهوم (قدرت)، مهمترین مفهوم سازمان دهنده در نظریات اجتماعی و سیاسی تلقی می شود. اما پرسشی که به میان می آید آن است که قدرت چگونه توزیع می شود؟ آیا قدرت پدیده ای سرکوب گر است یا عاملی سازنده؟ در برابر یک پدیده ی سرکوب گر از قدرت (که در برخی از نظریات از آن تعبیر به آسیب قدرت می شود) چه باید کرد؟ و اگر قرار باشد یک قدرت توزیع شده (میان احزاب و نهاد های گوناگون) را در یک “کانون قدرت” گردهم آورد تا نسبت به آسیب سرکوب، اقدام متقابل نمود یا واکنش نشان داد از چه سازوکارهایی باید استفاده کرد؟
مهمترین هدف این نوشتار آن است که نشان بدهد چگونه می توان احزاب کردستانی مخالف جمهوری اسلامی را که در کانون های مختلف قدرت وجود دارند اما فاقد توانایی کافی برای اقدام یا واکنش علیه پدیده ی سرکوب گر قدرت (به مثابه ی آسیب قدرت) هستند در یک کانون قدرت به نام “جبهه ی متحد کردستان” سازمان دهی کرد.
1- تصمیم گیری:
اگر قدرت بر حسب آثار آن درک شود، در صورتی که پذیرفته شود قدرت، ویژگی افراد است و امری رفتاری تلقی می شود و هر گاه قدرت با اِعمال آن پیوند داشته باشد می توان گفت هم توانایی اثر گذاشتن بر نتایج را دارد و هم توانایی اعمال قدرت را در جریان تاثیر گذاری می تواند داشته باشد. بر این اساس باید گفت قدرت،دیگر، آن تعریفی نیست که فقط به اندازه ای می توان از آن سهم داشت که دیگران از دست داده باشند بلکه باید با توجه به فهرست بندی ها، طبقه بندی ها و جدول بندی ها وارد حوزه ی تصمیم گیری شد و بر اساس شناسایی این گزینه ها که چه کسی؟ چگونه؟ با چه سهمی؟ از سیاست به مثابه ی قدرت بهره ند می شود اقدام به تصمیم گیری برای تشکیل “جبهه ی متحد کردستان” نمود و بر بنیاد آن خطوط واقعی نفوذ را شناسایی کرد.
2- تنظیم دستور کار:
قدرت، در “تنظیم دستور کار” برای فرایند تصمیم گیری اِعمال می شود. تعیین محدودیت های امر سیاسی، تعریف زبان قدرت، تحلیل امر سیاسی و رسمی کردن فرایند قدرت، از طریق تنظیم دستور کار انجام می گیرد. تنظیم دستور کار به معنای شکل دادن و اعمال قدرت بر تصمیمات و به عبارتی دیگر، تلاش برای شناسایی عوامل پنهان و آشکار تهدید کننده ی ارزش ها یا منافع هر یک از احزاب کردستانی در شکل ساخت “جبهه ی متحد کردستان” است. در چارچوب جبهه ی متحد کردستان هر یک از احزاب، ضمن بررسی فرایندها در چارچوب قدرت و تعیین ارزش مسایل و موضوع های فرایند می توانند اقدام به توزیع واقعی قدرت در این ساختار نمایند.
3- شکل بخشیدن به اولویت ها:
پس از آنکه تصمیم گیری بر سر تاسیس کانون قدرت و تنظیم دستور کار انجام گرفت یا به عبارتی دیگر به مرحله ی شکل دهی به تصورات انجام، و تعریف و شناخت بر روی آنها صورت پذیرفت سومین گام آن است که نسبت به “شناسایی اولویت ها” اقدام نمود.
استراتژی ها، رقابت ها، همکاری ها و کشمکش های احتمالی باید به گونه ای در فرایند قرار گیرند که بر اساس “رعایت ترتیب عمومی و ویژه ی الویت ها”، به پروسه ی تصمیم گیری، تحقق و ویژگی بخشیده و آن را در فضای سیاست، متمایز سازند. کنش ها، واکنش ها و عدم کنش هایی که در فرایند تصمیم گیری برای ایجاد کانون قدرت در دستور کار قرار گرفته اند لازم است در الویت بندی سیاسی “جبهه ی متحد کردستان” به گونه ای ساختار بندی شود که اصول اولیه و بنیادین و نکات اصلی در اولویت قرار گیرند.
بدین ترتیب می توان با استفاده از سه وجه تصمیم گیری، تنظیم دستور کار و شکل بخشیدن به اولویت ها، نخست به یک تعریف واقعا سه بعدی از قدرت پرداخت و در مرحله ی بعد در چارچوبی به نام “جبهه ی متحد کردستان”، نسبت به کانونی کردن قدرت با استفاده از توانایی های گوناگون همه ی احزاب کردستانی، اقدام نمود…
