به مناسبت 8 مارس روز جهانی زن
محوریت زنان در ساختار خانواده و روابط خویشاوندی، بسیار اولیه تر از آن است که ضرورتی برای بازتعریف آن احساس کرد. زن، نخستین مبارزه ی خود را هنگامی آغاز می کند که با نمایه ی “زن به مثابه مادر” نیستی و مرگ را به زانو درمی آورد. بنابراین باروری، زایندگی و آفرینش، نخستین میدانگاه زن برای “معنا بخشیدن به حیات و تداوم آن است، و به همین دلیل، زنان در در نامطلوب ترین شرایط و اغلب بحرانی ترین وضعیت های تاریخ_ در فرهنگ های متفاوت- با اظهار استقلال و تلاش برای تضمین آینده ای بهتر برای فرزندان و جامعه ی خود، مردان را به سوی جنبش های رهایی بخش در هر صورت و اقتضایی رهنمون گشته اند.
زنان، پس از آفرینش زیستی، این بار با نقش آفرینی در تولید انسان اجتماعی، برای آینده، برنامه ریزی و در نهایت، با پیشتیبانی از همسران، “اکنونه گی” را در پروسه ی پیوند به آینده راهبری می کنند.
اشکال جدید سازمان اجتماعی و سیاسی در جهان امروز نیز نه تنها از نقش زنان اندکی نکاسته اند بلکه تعریف نوین و جامعی از زنان به نمایش گذارده اند که می تواند وجوه بیشتری از شکل ساخت زنان را در یک اصطلاح مفهومی به نمایش بگذارد:
” خط نقش سازه”
مفهوم- واژه ای که در یک فرآیند منتظم (به مثابه اشکال هندسی)، دایره هایی متحد المرکز (در سطح) و کره های تودرتو(به مثابه پوسته ی پیاز) را تبیین می کند که در هر دوره، در مداری بالاتر، نقش خود را در آفرینش و تداوم زندگی، خانواده، سنت ها و فرهنگ ها(ساخت، نگاه داشت و نهادینه سازی ذهن_ تولید و عین- ساخت)، و الگوهای کار، “نخست-آفرینی” می کند، با شتابی افزون تر از مردان از قانون تاثیر می پذیرد و هم، بر بهگشت آن، اثر می گذارد و توامان، با افزایش منابع خود در روایت شخصی، به بزرگترین معمار سه گانه –سوژه (اجتماع، فرهنگ و قدرت- منزلت) در ابژه (جغرافیای فیزیکی) تبدیل می گردد.
جهان آینده به هر مسیری که می خواهد برود، هر گزینشی که می خواهد، با هر آرمان، هر باور و هر رویکرد، در فردایی نه چندان دور، باید “مدیریت آشپزخانه ای” را عملیاتی سازد تا با”کمیابی منابع” کنار بیاید، “بهینه یابی” کند، “بهینه سازی” را در برنامه ها وارد سازد، به یاری”بهینه پردازی”، توسعه را تضمین و همچنان، “مطلوبیت” ها را “حداکثر” نگاه دارد. که در هریک از این موارد، زنان به سبب انباشت دانایی “مقتضابه در “آشپزخانه”، خودبه خود، از “انحصار مطلق” برخوردار و بهره مند هستند. “زنان” در جهان امروز، سکان داری را بسیار خوب آموخته اند و اگر “مردان” و “قوانین مصوب” ایشان، همچنان بر نادیده رفتن حقوق زنان در شکل-ساخت های گوناگون پای بفشارند، شاید حتی فرصت “پارو زدن”| را نیز از دست رفته ببینند… “مدیریت آشپزخانه ای، سه گوشه ی “هنر”، “تکنیک”| و “دانش” تولید، توزیع، مصرف، بازتولید و بازتوزیع بهینه در عین انباشت و نگهداشت “کارا” “اثربخش” است که به یقین، زنان را در جایگاه “مزیت مطلق” تثبیت و پادار نگاه خوهد داشت و پروسه ی تولید نیز با آفرینش جهان مجازی و کار در خانه( Home tA krow)، “پاسخ در عمل” نگاه انتقادی به این سویه ی مدیریت در “تزریق” و “نشت” عامل “سرمایه خواهد بود. به این ترتیب، زنان به اعتبار دانایی کنونی، یگانه سازمان هایی هستند که هم زمان، نه تنها هر چهار ویژه گی “سخت افزار”(سرمایه ی انسانی)، نرم افزار(سرمایه ی فنی)، سازمان افزار(سرمایه ی اجتماعی) و مغز افزار(سرمایه ی دانایی) را به عنوان ارکان سازمان های آینده، دارا هستند بلکه در عمل نیز به کار بسته و عملیاتی نموده اند. باید به انتطار نشست که سرانجام، مردان، چه زمانی، حقیقت و واقعیت منطبق بر هم در زنان را به نظاره(نه نظر) خواهند نشست…
روز جهانی زن مبارک
سنندج/ 8مارس2011
