سازه ها به بنیادهایی گفته می شود که به سیاست شکل می دهند. در این نوشتار به سه سازه اشاره می شود که شناسایی و اهمیت دادن به آنها سبب خواهد شد که فکرها، اندیشه ها، کلام و رفتار احزاب، در مسیر درست سیاست به معنای واقعی آن قرار گیرند.
نخست: سازه های تحلیل بخش
سیاست به چگونگی مدیریت کنش ها و واکنش ها در محیط بازمی گردد. فهم آنچه در جهان پیرامونی می گذرد بسیار مهم و بنیادی است. در این جاست که چگونگی فهم فعل و انفعالات مطرح می شود و این خود نیازمند دانش و بینش است.
تحلیل شرایط مبنای تصمیم گیری است و همین تصمیم گیری هاست که بر مرگ و زندگی، امنیت و اقتدار و احترام و اعتبار کشورها، سازمان ها و احزاب منجر می گردد.
تحلیل یکی از جدی ترین مسایل است و چه بسا یک تحلیل بدون مبنا منجر به بروز آسیب های جدی شود. تحلیل نمی تواند و نباید از توهمات بگذرد و منجر به ضایعه شود. بسیاری از تحلیل ها به دلیل انجماد فکری، تنبلی ذهنی و کلیشه ها می توانند عوارض جبران ناپذیر به بار آورند.
تحلیل های یک سویه، تحلیل های هیجانی، تحلیل های یک جانبه گرا، تحلیل های گزینشی و تحلیل های قالبی نیز از جمله مشکلاتی هستند که می توانند کشورها، سازمان ها و احزاب را با چالش های جدی مواجه سازند.
دوم: سازه های توازن بخش
این سازه ها به چگونگی توجه عملی به موضوعات و حوزه های گوناگون مرتبط هستند. در سیاست مدرن، توازن گرایی به معنای همه جانبه گرایی نیز هست. در بحث سازه های توازن بخش، به این موضوع اشاره می شود که حوزه و موضوعی در سیاست وجود ندارد که مهم نباشد و ضرورت دارد که با دقت، به تمامی حوزه ها پرداخته شود، اهمیت آنها مورد شناسایی قرار گیرد، مزیت ها را دست نشان کرد و هیچ چیز را قربانی هیچ چیز نکرد.
به عنوان نمونه، در مورد احزاب کردستانی، مهمترین نکته در سازه های توازن بخش، ایجاد هم پیوندی و هم جنسی میان منافع ملی و منافع حزبی است. منافع ملی و منافع حزبی نه تنها تفاوتی ندارند بلکه باید هم پوشان باشند.
منافع حزبی هرگز نباید به گونه ای باشند که منافع ملی – بهتر است بگوییم مصلحت های ملی- را با چالش و اشکال روبرو سازند از سویی و از سوی دیگر به برخوردهای لفظی، رسانه ای و احیانا برخورد فیزیکی از نوع جنگ بینجامند.
مشکل بسیار بزرگ احزاب کردستانی در وضعیت کنونی، عدم توجه به سازه های توازن بخش است که در بسیاری موارد، کار را به جایی می رسانند که احزاب در تقابل با یکدیگر، چنان پیش می روند که هدف اصلی خود را به فراموشی می سپارند.
سوم: سازه های احترام بخش
سازه های احترام بخش مربوط و متعلق به تولید فضای تعامل، تولید اعتبار و تولید اقتدار هستند. سازه های احترام بخش در عرصه ی کلامی و گفتمان، رعایت خطوطی را لازم می بینند که توجه به آنها مانع از کاهش وزن سیاسی کشورها، سازمان ها و احزاب می شوند.
توجه به اصول مورد توجه در سازه های احترام بخش، به معنای باورمندی به خود و اعتماد به نفس نیز هست. باورمندی به خود و اعتماد به نفس، منشا احترام به دیگران است. حزب، کشور یا سازمانی که فاقد باور به خود است و از مشکل اعتماد به نفس رنج می برد به دیگران احترام نمی گذارد.
مساله ی دیگر در موضوع سازه های احترام بخش، اصول حرفه ای و فرهنگ است.
حزب، سازمان یا کشوری که دارای استانداردهای تحلیل، عملیاتی و حرفه ای و مهم تر از همه فرهنگ شناخت است ضوابط اخلاقی را به گونه ای در خود تعریف خواهد نمود که هم به دیگران احترام بگذارد و هم دیگران را ملزم و وادار به احترام نماید.
****
سه گانه ی “سازه های تحلیل بخش”، “سازه های توازن بخش” و “سازه های احترام بخش” را می توان سه راس یک مثلث تعریف کرد که شناخت و اهمیت بخشی بدانها می تواند به یک تعامل در سیاست منجر شوند.
احزاب کردستانی لازم است با توجه بیشتر به این سه گانه، به سوی تغییر چهره ی جنبش ملی کرد در “روژهه لات” گام بردارند.
-از منابع “علم سیاست”، “روابط بین الملل” و “مدیریت سازمان ها” در آماده کردن این نوشتار استفاده شده است
بابەتەکانی تر
