سرانجام خود را به صلیب عشقت خواهم کشید
در “جلجتای” “آبیدر” نامِ شهر آرزوها
باشد که تو
با دیدن این کالبد آویخته بر ژوانگه عشق و آزادی
اندکی از بار سنگین این ذره ذره شدن را
بر دوش کشی
در آغوش کشي
شاید این گونه بتوان
جهان واقعی را پشت سر گذارد و
به جهان تو
جهان حقيقت پای نهاد…
(ب.خ)