شەڕی دوو ڕەها

شەڕی دوو “ڕەها”
ئەم شەڕە، تەنیا شەڕی دوو دەوڵەت نییە؛ شەڕی دوو گێڕانەوە و دوو جیهانبینی و دوو جیهانژین و دوو ئێخلاق و دوو ئەندیشە و دوو فەلسەفە و دوو مێژوویە.
گێڕانەوەی ئێرانی- ئیسلامی، شەڕی “ئەهوورا و ئەهریمەن” و “ونجعلهم الوارثین” و “شەیتانی گەورە” و “سەرهەڵدانی ئیمامی زەمان” و حاکمییەتی “مستضعفان” و شەهید و “حزب اللە” و ئوستوورەی ئێرانی “خێر و شەڕ” و “قورعان” و “حەدیس”؛ و گێڕانەوەی یەهوودی و سەهیۆنی، “عەهدی ئیبراهیم” و شەڕی “یاجووج و ماجووج” و “یاجووجی سەردەم” و “هوبووتی ماشیح” و “سەردەمی ئاشتی جیهانی” و “مەکابییەکانی ئیسراییڵ” و “تەوڕات” و “تەنەخ” و “پێشگووییە ئارماگێدۆنییەکانە”.
ئەم دوو گێڕانەوە ئێستا لە دوامەنزڵی کۆتایی سەردەمێکی مێژوو و دەسپێکی سەردەمێکی نوێ بەریەککەوتوون و لێکەوتەی ئەم گێڕانەوە، پێویستە ئەنجامی ڕەهای بێت؛ یەک براوەی ڕەها و یەک دۆڕاوی ڕەها؛ هەرچەشنە بێدەنگبوونێکش ئەگەر بوونی هەبێت کاتیی دەبێت و لە چەشنی دەرەقەتی یەکترنەهاتن.
دواجار، ئەبێ لایەنێک سەری لایەنێکی دیکە بخوات…کۆتایی هەردووک گێڕانەوەکان، وا دیاری کراوە.

دۆخی ئێمەی کوردستانیش دیارە، حەقلی مەقۆ چیدیکە نایخوات….

The War of Two “Redemptions”

This war is not merely a conflict between two states; it is a clash of two resurrections, two worldviews, two civilizations, two moralities, two philosophies, and two histories.

The Iranian-Islamic revival speaks in the language of Ahura and Ahriman, of “And We made them the inheritors”, of the Great Satan, of the uprising of the Imam of Time, of the rule of the oppressed, of the martyr, of Hezbollah, and of the Iranian mythos of good versus evil, invoking Qur’an and Hadith.

In contrast, the Jewish-Zionist revival echoes the voice of the Covenant of Abraham, the battle of Gog and Magog, the Gog of the Age, the emergence of the Messiah, the era of global peace, the legacy of the Maccabees of Israel, and the ancient scrolls of Torah and Tanakh, all laced with Armageddonic prophecies.

These two revivals have now arrived face-to-face at the final threshold of one historical era and the dawn of another. Their confrontation demands an outcome of liberation: one will emerge as the bearer of redemption, the other its usurper. Even if silence reigns for a moment, that too is merely the pause before the thunderclap of their inevitable reckoning.

In the end, one side must consume the other. The destinies of both paths have already been foretold.

And as for us in Kurdistan — our position is painfully clear: the mouth chooses neutrality shall never tastes the fruit…