غرب، ایران و تاکتیک صندلی چارپایە
تاکتیک “صندلی چهارپایه” در سیرک، تمرکز شیر را بە چند جهت پخش می کند و شیر ناتوان از تمرکز کامل، نمی تواند در برابر نزدیک شدن شیربان مقاومت کند و در نهایت، با ترس شلاق، زانو می زند.
ایالات متحده و غرب، در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران، از تاکتیکی مشابە چارپایە استفاده می‌کنند که ترکیبی از “فشارهای چندجانبه”، “تهدیدات غیرمستقیم”، “مهارهای تدریجی”، “رویارویی غیر مستقیم” و حتی “رویارویی مستقیم” است:
اجزای کلیدی “صندلی چهارپایه” غرب در قبال ایران:
ایالات متحده
فشار حداکثری و دیپلماسی رادیکال:
با سیاست‌هایی مانند تحریم‌های اقتصادی فلج‌کننده، تحریم نهادها و شخصیت ها، خروج از برجام، تهدید مداوم به بازگشت به سیاست‌های سختگیرانه، تهدید بە اقدام نظامی بزرگ در عین بازی دوگانە دیپلماسی “دیپلمات چماق” و “دیپلمات هویج” در سیاست خارجی آمریکا.
اروپا
تأکید بر حقوق بشر و مبارزه با تروریسم:
اروپا از فشار نرم استفاده می‌کند؛ با تأکید بر مسائل حقوق بشر، آزادی‌های مدنی، نقش سپاه در تروریسم، و تلاش برای مهار سیاست‌های ایران در منطقه، و فشار سیاسی از مجاری دیپلماتیک.
اسرائیل
تهدید نظامی دائمی (شمشیر داموکلوس):
با سیاستی که می‌توان آن را “بازدارندگی تهاجمی” نامید اسرائیل همواره گزینه حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را زنده نگه داشته و از نظر روانی، تهران را در وضعیت آماده‌باش دائمی نگه می‌دارد. همچنین تمامی بازوهای نیابتی و بە تعبیر دیگر “بازدارندگی نیابتی” جمهوری اسلامی را تقریبا بە طور کامل از کار انداختە است.
نهادهای بین‌المللی – فشار حقوقی و مشروعیت‌زدایی:
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، شورای حقوق بشر، سازمان ملل، اتحادیە اروپایی و دیگر نهادها با صدور گزارش‌های متعدد درباره نقض تعهدات ایران.
فشارهای پنهان:
عملیات سایبری، تقویت نارضایتی های داخلی، تلاش برای ایجاد ناامنی درون‌ساختاری اقتصادی و سیاسی و ایجاد دو دستگی در هستە سخت قدرت.
گفتمان سازی رسانه‌ای:
روشنگری و شکل‌دهی به افکار عمومی جهانی علیە جمهوری اسلامی.
جنگ خاکستری :
ترکیبی از اقدامات اقتصادی، اطلاعاتی، دیپلماتیک و گاه شبه‌نظامی که از سطح درگیری آشکار پایین‌تر است اما مستمر و فرسایشی عمل می‌کند.
سرانجام:
گیج سازی استراتژیک، نسخە ارتقا یافتە تاکتیک صندلی چارپایە در سیرک است کە در نهایت، با ایجاد تردید و ابهام و سردرگمی و مهار چندوجهی، نیروی برابر را وادار بە تغییر رفتار، تسلیم شدن یا نابودی -بستە بە استراتژی کلان- می کند.
