“زمان صورت سمفوني توفنده اي را به خود خواهد گرفت که هر لحظه ي آن سرشار از هماهنگي ها و آهنگ هايي است که قلبي را از تپش بازمي دارد”….
طوفان در راه است و بهتر آنکه در اين روزهاي ظاهرا آرام، بيش از هر زمان، به هم نزديک شويم، همراه هم باشيم، سنگ صبور هم و ياور و رفيق يکديگر
ديري نخواهد پاييد که مرگ بسياري از دوستان ات را در آغوشت، اشک و خون خواهي گريست
آماده شو
راه نزديک است اما مقصد دور
قرباني مي خواهد
شايد من در آغوش تو چشم به راه آزادي بمانم
شايد هم تو
کسي نمي داند من يا تو
شايد هم هر دو
ديري نخواهد پاييد که مرگ ها خواهي ديد در آغوشت دوستان را
من و تو شايد در روز آفتاب نباشيم اما
ما مي مانيم
ما مي مانيم…..
(ب.خ)
جمله ي ابتدايي از کتاب آنها که دوست دارند نوشته ي ايروينگ استون است
