“هویت ملی”، تضمین تصور “فرد” به عنوان “عضو اجتماع ملی”

هويت ملي دركنار تعيين مرزهايي براي اجتماع سياسي، موقعيت تاريخي ما را به وي‍ژه در جوامعي از نظر اجتماعي و جغرافيايي شناور كه منابع قديمي تر هويت در آن تضعيف شده اند تعيين مي كند. هويت ملي به ملت ها جايگاه واقعي ايشان را درجهان هديه مي كند، ملت ها را به واحد جمعي بزرگي تبديل مي كند و به آنها امكان مي دهد جهان پيرامون را همانند چيزهايي كه ساخته اند ببينند.
با فهم ملی، آنچه متضمن تصور فردبه عنوان عضویک اجتماع ملی است، در چند بعد درخور توجه به چشم می آید:
1.اجتماع ملی مبتنی بر باور است یعنی ملت ها زمانی پدید می آیند که اعضای آنها یکدیگر را به همدیگر متصل می کند و خواستی مشترک برای تداوم زندگی مشترک است. بنابراین هنگامی که فردی خود را متعلق به یک ملت خاص می داند می پذیرد که با هم ملیت های خود، باورهای مشترک و تعهدات متقابل دارد
2. هویتی که تداوم تاریخی را تجسم می بخشد سبب می شود ملت ها وظایفی را پذیرفته و تلاش مشترکی را برای ایجاب، تقاضاکنند. بنابراین اجتماع ملی تاریخی مجموعه ای از تعهدات و وظیفه هاست. نهادینه شدن این مساله که ما در یک ملت به دنیا آمده ایم تعهد برای تداوم حرکت به سوی آینده با راهنمایی پذیری از گذشته را ایجاد خواهد کرد.
3.مساله ی هویت فعال در هویت ملی و تصمیماتی که درچارچوب مفهوم ملت اندیشیده و اجرا می شود یک هویت ملی را از هویت ملی دیگر متمایز می کند.
4. پیوند یک گروه از مردم به یک مکان جغرافیــــایی خاص، بُعد دیگری ازهــویت ملی است.به باورکُردیسم،این عنصرسرزمینی است که ارتباط بین ملت ها و دولت هـــا را پدید می آورد. از این نگـــاه،دولت، سیستم اقتــــدار مشروع بر یک منطقــــه ی جغرافیـــــایی می تواند باشد.
5.مشارکت اجتماع ملی درسرنوشت خود نیز که در قالب مفهوم هویت ملی، به تعریف “منش ملی” می انجامد و به ایجاد “فرهنگ عمومی مشترک” منجر می شود یکی دیگر از این ابعاد است.
6. زمینه روانی درمفهوم هویت ملی نیز حایز اهمیت است. اجتماعی ملی که با یکدیگر در مکـــــانی جغرافیایی جمع شـــده اند از سرنوشت مشترک برخوردارند، به واسطه ی ویژگی هایی که در آن سهیم هستند به یکدیگر تعلق دارند، دارای عناصر هویتی خاصی هستند که آنها را از” دیگران” متمایز می کند، منش ملی منحصر به خود دارند، فرهنگ عمومی مشترک را ایجاد کرده اند، یک دست و فراگیر هستند و عموماً در سطوح میانه و کلان، برداشت های یکسانی دارند و هنجارهای اجتماعی آنها شبیه یکدیگر است، زمینه ی روانی مشترکی به وجودمی آید که آنها را به قالب یک ملت می ریزد و باور مشترک و تعهد متقابل، قدمت تاریخی،منش فعال، وابستگی به یک قلمرو خاص و متمایز شدن از دیگر اجتماعات “کنش روانی” به وجود می آورندکه سبب احساس و ادراک تمایز آحاد ملت از دیگر منابع جمعی می شود و سرانجام به تعریف “هویت ملی” می انجامد.
7.فرهنگ ملی مشترک در تدارک فراهم آوردن بستری مناسب برای وحدت بخشی، ذات باوری و درونگرایی هویت ملی است. فرهنگ ملی خود را در عالیترین مرتبه ی سلسله مراتب فرهنگ ها قرارداده و همه ی فضایل را در گام اول، به خود منتسب و متصف می کند. البته این به معنای نارواداری نسبت به دیگر فرهنگ ها و ناهمزیستی با آنها نخواهدبود. فرهنگ ملی نه تنها به سرکوب و محدود کردن فرهنگ های ملی نمی پردازد بلکه فرهنگ های فراملی را هم که وحدت و همبستگی ملی را از قالب سطح به بعد می برند،جهت تقویت فرهنگ ملی به خود می پذیرد. هدف کرد-ملت باوری، جلوگیری از آمیزش واختلاط فرهنگی از طریق پیراستن فرهنگ ملی نیست بلکه مهم ترین هدف آن افزودن به گنجینه ی ذخایر این فرهنگ از طریق آراستن آن به مصادیق فرهنگی و در نهایت، نیروبخشی به فرهنگ ملی به لحاظ کمی و کیفی است.
کرد-ملت باوری براین پایه استوار است که تاثیر تکثرآور فرهنگ ها دراین دوره ازتاریخ، انواعی از امکان ها و موقعیت های جدید می آفریند که می تواند هویت ملی را بارورتر،متکثرتر،متنوع تر و کامل ترنماید. درچارچوب پذیرش این مساله وموقعیت های جدید حاصل ازکنش و واکنش های متعامل فرهنگ هاست که هویت های ملی امکان همزیستی و آمیزش درکناریکدیگرمی یابند.
از نگاه کرد ملت باورانه، هویت ملی کردی برای یک شهروند کرد، هویت ناب واصیل او در برابر دیگر هویت های ساختگی و تحمیلی و راهنمایی پویـــا و معتبر برای همه ی نیازهای ملت کرد، مشکلات و هر آنچه جامعه ی کرد در داخل و خارج با آن مواجه است خواهـــد بود. حیات عقلانی ملت کرد، حاصل یک اندیشه ی ناب کردی، اصیل و کارآمداست که راه درست داوری را در یک نظام فکری به ملت کرد نشان می دهد. این نظام با اعطای اندیشه ی نو و عمل نو به ملت کرد، راهنمای او برای عرصه جدید و تمام شؤون زندگی خواهدبود. کرد-ملت باوری اندیشه ی عملی ساختن یک هویت مستقل کردی برای رسیدن به یک تعادل درخاورمیانه وبه تبع آن درجهان نیز هست.