مردم ما با وجود آنکه می دانند یک جای کار خراب است، چیزی در مسیر غلط افتاده و حرکت به سوی آینده گم شده است اما به هم ریخته تر و آشفته تر از آن هستند که دست در دست یکدیگر، راه آینده را در پیش گیرند. هنگامی که کاغذپاره های پراکنده را در کنار یکدیگر قرار دهیم تصویری به دست خواهد آمد که آمیزه ای است از ارعاب و بازداشت و شکنجه و زندان و فساد و بی قانونی و تاریکی و مرگ و تحجر فکری تقریبا علاج ناشدنی. به راستی چرا حرکت ما به سوی آینده گم شده است؟