باز هم خواهي چشيد، تلخ تر اين بار
ديدي؟
روديم نه به گل نشسته، که پشت سدّ نشسته؟
شنيدي؟
ملتي که فرزندان اش با “ئه ي ره قيب”، به پذيره ي مرگ مي روند، به کام ات فروخواهند کرد نوش تر از مرگ؟
اکنون بفهم:
تازه اول بازي است، قرار ما، اين حوالي ها، روژهه لات، همين نزديکي ها، خورهه لات….
(ب.خ)