ئه گه ر حورمه تی کاروانی شه هیدانی پیشمه رگه و دایکانی خوین و ره شپوش بمانیگرتایه ت، “یه کگرتنه وه” هیچ، ئیستا غه ریبی غوربه ت نشینی خولیاکانمان نه بووین….
اگر حرمت کاروان شهیدان پیشمرگ و مادران خون و سیاه پوش مان را پاس می داشتیم “اتحاد مجدد” که پیشکش، اکنون غریب غربت نشین رویاهای به گل نشسته مان نبودیم…..