برای همه‌ی همراهان و دوستانم – بۆ هەموو هاوڕێیان

“دمکرات” و “کومله” از نگاه من، دو گوهر گرانمایه و از بزرگ ترین گنجینه های ی ملت کرد هستند و هرچند عضویت رسمی در این احزاب ندارم اما به خاطر احساس مسوولیت نسبت به سرنوشت ملت، هرگونه خدمتگزاری را در قبال این احزاب به جان خریدارم. با همراهان خود در “پژاک” نیز دوستی عمیقی دارم و ایشان را نیز بخشی از سرمایه ی ملت کرد می دانم.
وظیفه ی من “ملی” و “کردستانی” است و “حق تعیین سرنوشت” و “سعادت ملت کرد” بزرگترین آرزویم.
اگر نقادانه هم می نویسم تنها به خاطر احساس بسیار خطیر مسوولیت و آگاهی بخشی به جهت بهره جستن بهینه از تهدیدها و فرصت های پیشاروی ملتم است.
اکنون هم بیش از هر زمان دیگری به احزاب کردستان نزدیک هستم و به حضور و وجود آنها افتخار می کنم
و اینکه اگر می گویم “کومله” و “دمکرات”، مقصودم تمامی پشمرگان و فعالانی است که خود را “کومله ایی” و “دمکراتی” می خوانند

ئاگادارییه ک بو هه موو هاورییانم
“کومه له” و “دیموکرات” بو من، 2ژووری مالی گه وره ی کوردن و هه ر چه ند ئه ندام حیزبی نیم به لام له هه موو که سیک زورتر خوم به رپه رس داه زانم به نیسبه ت خزمه تگوزاری حیزبه کانم له کوردستان. له گه ل پژاکیش دوستی زور نزیکم و ئه وانیش به ملکی نه ته وه که م ده زانم . ئه رکی من نه ته وه یی ونیشتمانییه و مافی ره وای کورد بو من سه ره که ترین ئامانجه
ئه گه ر ره خنه گرانه ش ده نووسم هوکاره که ی هه ست به به رپرسایه تییه به نیسبه ت حیزبه کان و نه ته وه که م و ئاگادار کردنه وه ی زورتریان له مه ترسییه کان و ده رفه ته کانی ئیستا وداهاتوومانه
ئیستاکه ش زیاتر و فره تر له هه ر کاتیکی تر، نزیکم له حیزبه کانی کوردستان و شانازیان پیوه ده که م
کاتیکیش ئه لیم “کومه له” و “دیموکرات”، مه به ستم هه ر که سایه تی و چالاکیکی کوردستانییه که خوی به “کومه له” و”دیموکرات” ده زانی.