“تروریزه کردن”

طرحی برای “هراس افکنی” و “کوتاه آمدن” کردها از یک تصمیم جدید

-تروریسم کاربرد هراس برای دستیابی به هدف ها است. و نیز: تروریسم با کاربرد زور و خشونت و یا با تهدید خشونت‌آمیز، هراس می‌آفریند. تروریست‌ها می‌توانند خواربار مردم را زهرآلود کنند، یا برخی چیزها را ویروسی کنند. (عملیات انتحاری انجام دهند و یا اقدام به انفجار کور کنند).
-تروریسم ابزاری است با هدف، ابزار کاری است که باید به هدفی مشخص برسد. (به مفهوم “باید” دقت کنید و در نظر داشته باشید تا زمانی که ماشین ترور به هدف خود دست نیابد، آرام نخواهد گرفت).
-تروریسم می‌خواهد مردم را به هراس افکند و با این کار، نیروی مقابل خود را وادار به کوتاه آمدن نماید.(در مورد ماهیت یک تروریسم دولتی مانند جمهوری اسلامی ایران، و جنبش رهایی بخش کردها، هدف، “هراس افکنی” و “کوتاه آمدن” از یک تصمیم جدید است: شروع یک دوره ی نوین از مبارزات حق طلبانه)
-تروریست ها می خواهند بیشتر مردم مرده باشند و حتی مردم بیشتری از ترس و اندوه فلج شوند.
-هدف و نیت استراتژیک تروریست های مدرن، استفاده از حملات فیزیکی در مقیاسی بزرگ است تا باعث ایجاد استرس و وحشت در جمعیت عمومی شوند .
– سه عامل “بي عدالتي”، “هويت” و “تعلّق داشتن”، به همراه هم در تروريست ها مشاهده مي شود كه تأثير زيادي بر تصميم گيري افراد براي فعاليتهاي تروريستي دارند.
-دلیل اصلي پيوستن به گروه تروريستي، نياز شديد به تعلّق داشتن و نياز به تحكيم هويت فرد است. در نتيجه، “نياز به تعلّق داشتن” به همراه “هويت شخصي ناقص”، عامل مشتركي است كه در درون گروهها وجود دارد.
-هيچ پاسخ ساده يا انگيزه ی واحدي براي تشريح علت تبديل شدن افراد به تروريست وجود ندارد.
-تروريست ها مانند همه ی گروههاي اجتماعي داراي نقاط آسيب پذيري براي تداوم خود هستند كه برخي از آنها داخلی و برخی دیگر نیز خارجی هستند. مهم ترين آسيب پذيري هاي داخلي عبارتند از: “عدم اطمينان”، “بي حوصلگي”، “بيكاري”، “رقابت” براي قدرت و مهم ترين آسيب پذيري هاي مشترك خارجي عبارتند از: “حمايت خارجي”، “حمايت مردم” و “كشمكش” هاي بين گروهي.
-ایدئولوژی‌ها، برای کامیابی تروریسم می‌کوشند، و آن را اخلاقی نشان می دهند.(برای جمهوری اسلامی و ایدئولوژی آن، بمبگذاری و اقدام به ترور شخصیت های سیاسی، روشنفکران و… به مثابه آجر آماده‌ای است که به سادگی می‌توان آن را در بنایی به کار زد).
-کسانی وجود دارند که بی آنکه حتما خود تروریست باشند، غیرمستقیم و حتا ناآگاهانه می توانند –و اصطلاحا-آب به آسیاب تروریست بریزند
-تروریست ممکن است به دنبال اهداف دیگری در پس ترورهای اخیر خود باشد
****
یکی از مهمترین اهداف جمهوری اسلامی به عنوان نماد تروریسم دولتی در دوره ی جدید، “تروریزه کردن مخالفان” است. اصولا “تروریزه کردن” با این هدف انجام می شود که افراد در برابر تروریسم و هدف یا اهداف او سر فرود آورند. از اینجاست که تروریزه کردن این گونه کارگر می افتد و اگر ابزار دیگری برای انجام کار نباشد، به کار برده می شود. بدیهی است که تلاش برای استیلای یک ترس مهیب، از نخستین اهدافی است که ماشین ترور جمهوری اسلامی به دنبال آن است و همچنان که پیشتر گفته شد هدف دیگر آن، “کوتاه آمدن” کردها از یک تصمیم جدید است
نکته ی مهمی که به دنبال گذار اولیه از آثار تروریزه کردن، در میان مدت و بلندمدت به وجود خواهد آمد، بسیار جالب توجه است:
“کروگ لانسکی” در پاسخ این پرسش که “تروریسم با تروریزه شده‌ها چه می کند؟” می گوید:
کسانی که مرگ را به چشم خود می بینند، خود را در برابر ناامنی ویژه ای می بینند که گویی با ایشان اتمام حجت کرده است. این مساله:
-گرایش به فرهنگ خودی را در آنان سخت تر می سازد
-از گروه خود پشتیبانی می کنند (و به پشتیبانی از آن ادامه خواهند داد)
-از کسانی که درپیش رویشان به اهداف های گروهی کژپیمانی می ورزند و از هنجارها منحرف می شوند، خرده گیری و انتقاد می کنند
-خواستار پابرجایی همان وضعی که هست خواهند گشت
همچنان که گفته شد “تروریزه کردن”، اگر ابزار دیگری برای انجام کار نباشد، به کار برده می شود. لغزش جدید جمهوری اسلامی در این مقطع بسیار ویژه، دو نشانه ی ویژه تر در خود و با خود دارد:
نخست: جمهوری اسلامی نیک می داند ایران، روی گسل های متعدد قومی، نژادی، فرهنگی، جنسیتی، تاریخی و ملی بنا شده است، گسل های بارداری که اگر به هر دلیل تحریک و جابجا شوند روبنا را متلاشی خواهند نمود.
دوم: قدرت، اگرچه تظاهر به سربه فلک کشیده بودن می کند، اما موریانه زده است.
به همین خاطر “تروریزه کردن” را برگزیده است.
منابع:
-روانشناسی تروریسم،بروس بانگار ، لیزا براون ، لری بیوتلر
-گفتگوی ولفگانگ اشترایت‌بورگر با آری کروگ‌لانسکی در مورد تروریسم