یک: جهان ساختمان های فروپاشیده و جسدهای ذغال شده را در “باکوور” دید و سکوت کرد، در برابر بوی بدن های سوخته و هوای غیرقابل استنشاق زیرزمین های مرگ نیز واکنشی نشان نداد. بازداشت های امروز یک مرحله ی مهم برای “راستی آزمایی دمکراسی جهانی” است.
دو: آیا کردها بازداشت نمایندگان و رهبران منتخب خود را تحمل کرده و به زندگی روزمره ی خود ادامه خواهند داد یا اندیشه ی رهایی در کردها چنان نهادینه شده است که شروع یک “جنگ جدید” با مشارکت شهرها را می توان به انتظار نشست؟
“ترس های جدید” در راه هستند….