جبههی متحد کردستان، از چه راه هایی می تواند بر آینده ی ملت کرد و جنبش رهایی بخش ملی تاثیر بگذارد؟
1.کنترل عدم قطعیت: از آنجا که وقوع یک پیشامد به صورت حتمی قابل پیش بینی نیست، احزاب کردستانی باید به این ادراک دست پیدا کنند که کنترل سازمان متبوع آنها در آینده، تابعی از مجموعه متغیرهایی خواهد بود که برآیند آنها، منجر به موفقیت احزاب آنها در آینده خواهد شد. تشکیل یک جبهه ی متحد کردستانی، به تمام احزاب یاری خواهد رساند که با کنترل عدم قطعیت، متغیرهای منجر به ایجاد فرصت را تقویت و متغیرهای تهدید کننده را به حداقل برسانند. از آنجا که کنترل در این تعریف، یک وسیله است و نه یک هدف، با کنترل عدم قطعیت، می توان، آن را برای “تشکیل یک عامل تاثیرگذار”(جبهه ی متحد کردستان با مشارکت تمامی احزاب کردستانی)، به منظور کاهش تهدیدات و تبدیل فرصت ها به موفقیت به کاربرد.
2.کنترل تاثیر علت های ناپایدار: اثر نامطلوب تهدیدات جمهوری اسلامی از طریق نفوذ و اختلاف افکنی میان احزاب را می توان با مصون سازی هریک از احزاب کردستانی در برابر نفوذ و اختلاف افکنی با تشکیل یک “جبهه ی متحد کردستانی” به کمترین مقدار ممکن کاهش داد. تشکیل جبهه ی متحد کردستان در تئوری، به معنای ساختن یک سیستم با حضور تمامی احزاب و سازمان های کردستانی است که هریک از آنها را از تاثیر یک یا چند عامل بالقوه منفی ناشی از عوامل کنترل نشده محفوظ می کند.
3. مشوق ها: تشکیل جبهه ی متحد کردستان می تواند از دو جهت، هم بر احزاب مشارکت کننده در جبهه و هم بر مردم کردستان، تاثیری فزاینده داشته باشد:
نخست: به صورت آگاهانه رفتار احزاب، کنش و واکنش های تمامی احزاب را در یک مسیر مشخص قرار می دهد و تمامی “واگرایی” های احزاب را در مسیر همگرایی، کانونی می کند.
دوم: ناخودآگاه، بر تمامی نهادهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مردم در کردستان، به گونه ای تاثیر خواهد گذارد که با تاثیرگذاری بر “امور روزمره ی مردم”، اعمال آنها را در سطح کردار و گفتار، با پنداره های تولید شده در ارکان “جبهه ی متحد کردستانی”، همسو و هماهنگ می سازد. ناگفته پیداست که در ادامه، تمامی “تضادهای غیر ضروری”، کاهش یافته یا حذف می شوند و با به “حداکثر رساندن” نقاط مشترک، بستره ی مناسب را برای اقدام مهیا می سازند.
4.توان واکنشی: تا آنجا که امکان داشته باشد باید آینده ی ممکن و لزوما آینده ی محتمل را پیش بینی کرد و در آن صورت می توان، برنامه هایی را برای مقابله با آنها آماده کرد. فراموش نباید کرد که برآورد احتمالات، تقریبا همیشه غیردقیق تر از تشخیص امکانات است. از این رو، برنامه ریزی بر مبنای مفروضات مشخص در آینده، همیشه بهتر از برنامه ریزی بر مبنای پیش بینی است. جبهه ی متحد کردستان می تواند در اجماع نخبگان و رهبران احزاب سیاسی کردستانی، رویدادهای مرتبط اما غیرمنتظره را در حین وقوع، بهتر تشخیص دهد و نسبت به آن، به طرز موثرتر و با سرعت بیشتر واکنش نشان دهد. البته در بحث مربوط به “توان واکنشی، دو نکته را باید به خاطر داشت: نخست: ظرفیت یادگیری و دوم: قدرت سازگاری سریع و موثر. یادگیری سازمانی هنگامی پدید می آید که رویدادی مرتبط با هریک از اعضای سازمان(مثلا یکی از احزاب مشارکت کننده در جبهه ی متحد کردستان) رخ دهد و عضوی که با آن موضوع برخورد کرده، نسبت به آن تجربه پیدا کرده است و یا آن را به ذخیره ی دانشی خود تبدیل کرده است آن را در اختیار سایر اعضا(به عنوان مثال دیگر احزاب مشارکت جو در جبهه ی متحد کردستان) قرار دهد. یادگیری سازمانی(که با تکرار و تمرین، منجر به سازگاری سازمانی هم می شود) مستلزم یک سیستم پیشتیبانی و فرهنگی است که بتواند اطلاعات، دانش، ادراک و خردورزی حاصله در درون یا خارج از سازمان(در اینجا منظور جبهه ی متحد کردستان است) را جمع آوری، ذخیره و در دسترس(سایر احزاب و سازمان های شریک و یا در صورت لزوم مردم) قرار دهد.
5.تشویق به همکاری: ناگفته پیداست که عوامل بسیاری وجود دارند که نمی توان بدون کمک یکدیگر، آنها را کنترل کرد. هرگاه “کمک متقابل” وجودداشته باشد، می توان آنها را تحت کنترل درآورد.موثرترین راه جلب همکاری احزاب کردستانی با یکدیگر و با مردم، جلب همکاری آنها در “تشکیل جبهه ی متحد کردستان” است.
6. کاهش تضاد: داده های تاریخی به ما نشان می دهند که غالبا در بین احزاب کردستانی و سازمان های فعال کردی، یا همکاری وجود ندارد و یا اگر وجود دارد بسیار اندک و البته ناچیز است و در بسیاری موارد، حتی سر به تضاد هم می زند.
تضاد یا عدم همکاری در بهترین شکل ممکن آن، معمولا مانعی برای کنترل آینده بوده است. تضاد را نباید با رقابت اشتباهی گرفت زیرا در تضاد، برد هریک از سازمان ها و یا احزاب، لزوما منجر به باخت دیگری می شود در حالی که رقابت، به معنای تضادهای موجود در همکاری و به معنای تضاد با نظم و قاعده است.
جبهه ی متحد کردستانی با تعریف “یک هدف مشترک بسیار مهم تر” می تواند با از میان بردن تضاد و تعریف یک هدف بسیار مهم تر، سازوکارهای موجود برای بازی برد-برد را برای تمامی احزاب سیاسی مشارکت کننده در “جبهه” را در نهایت فراهم سازد.
منابع:
1. بازآفرینی سازمان، راسل ایکاف، ترجمه ی اسماعیل مردانی پیوی و دیگران، 1386، سازمان مدیریت صنعتی
2. چرخه ی رهبری، نویل.ام.تیچی، ترجمه ی محمد علی طوسی، 1385، سازمان مدیریت صنعتی
3. Research and Development, Freedy and Brown,2008, MChill
4.ویکی پدیا، دایره المعارف اینترنت، تعاریف مربوط به اصل عدم قطعیت