سیزیف

“سیزیف” هر روز مجبور بود سنگی بزرگ را از دل کوهی بالا برده و شب هنگام، آن را به پایین پرتاب کند.
“ما” نیز در تاریخ مبارزات خود، چنین وضعیتی را بسیار تجربه کرده ایم (و می کنیم) اما با یک تفاوت:
سیزیف بر کار بیهوده ی خود، آگاه بود و آن را خشم خدایان می دانست اما ما، ناخودآگاه و از سر ناچاری، این روند را پیوسته تکرار می کنیم….
(….)