(جمهوری اسلامی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگر در برابر “مسوولیت حمایت” قرار گرفته است و در صورت یورش نظامی به اردوگاه های احزاب کردستانی در “باشوور” کردستان و قتل عام خانواده های پیشمرگان به بهانه ی “حق حاکمیت، در کنار “نقض گسترده ی حقوق بشر ملیت ها در داخل، وارد یک بحران جدی از نظر حقوق بین المللی خواهد شد.
جمهوری اسلامی همچنین در برابر هر تصمیم برای سرکوب خیزش جمعی مردم در شهرها و روستاهای کردستان نیز در برابر تاوان حقوقی مسوولیت حمایت از سوی مجامع بین المللی قرار خواهد گرفت.)
آر تو پی R2P یک اصل است که اقدامات اجباری را قانونی می‌داند
“مسوولیت حمایت” که ترجمه ی ” Responsibility to Protect” است، اشاره به “اصل مسوولیت حمایت” است و بر اساس آن، حکومت نه یک امتیاز، بلکه یک “مسوولیت” است که رهبران نسبت به آحاد مردم باید دارا باشند.
بر این اساس یک حکومت نباید علیه مردم خودش به جنگ و کشتار دست بزند و این ستم را با “حق حاکمیت” و اصولی چون “عدم دخالت” و “برابری دولت ها” توجیه کند. اگر حکومتی از زیر بار این مسوولیت شانه خالی کند و علیه مردم خودش به داغ و درفش متوسل شود و جنگ و کشتار دسته جمعی راه بیندازد، جامعه بین‌الملل حق دخالت در آن کشور را دارد.
این دخالت از آغاز قهرآمیز و مسلحانه نیست. می‌توان در بدو امر با آن حکومت، برخورد حقوقی کرد با از بُعد سیاسی و اقتصادی در تنگنا قرار داد تا از آزار مردم خودش دست بردارد اما می‌تواند به برخورد نظامی هم کشیده شود، دخالتی که باید تغئیر اوضاع و دیپلماسی تازه‌ای را در چشم‌انداز خودش داشته باشد و به دور و تسلل جنگ و کشتار پایان دهد.
بر این اساس “مسوولیت حاکمیت” حاکمیت تعهداتی درقبال تابعان خود و جامعه بین المللی دارد ودر صورت نقض و یا عدم ایفاي تعهداتش داراي مسئولیت خواهد بود، به عبارت دیگر در صورت عدم ایفاي این مسئولیت ها، مشروعیت حاکمیت زیر سؤال می رود.
اصل “مسوولیت حمایت” درواقع می‌گوید: یک حکومت نباید بر ضد مردم خود باشد. اما این ضدیت آنگاه می‌تواند به دخالت نظامی منجر شود، که به یک کشتار دست جمعی، جنایت جنگی، پا کسازی نژادی یا قومی یا جنایت علیه بشریت باشد. از نظر بیرونی چنین حکومتی خطری جدی برای خلقهای دیگر است که باید با آن مقابله کرد.
حکومتهای جبار با پیش کشیدن مباحث وقت گیر که هرکشوری بنا به مصلحت‌های سیاسی و اقتصادی تعبیر خاصی از حقوق بشر دارد و باید به ویژگیهای آئینی و تاریخی هر جامعه توجه نمود…» و، مناقشه بر سر تعریف “جنایت علیه بشریت” و معنی کشتار و… کوشیده‌اند اصل مزبور را زیر پا بگذارند و تاحدودی هم موفق شده‌اند.
تمامی این تلاش ها در راستاي ممانعت ازنقض روزافزون حقوق بشر و حفظ ارزش و حیثیت نوع بشر صورت پذیرفته است.
“مسوولیت حاکمیت”، در پاسخ به این موضوعات اندیشیده و به صورت یک اصل حقوقی درآمده است:
حمایت از افراد غیرنظامی
اصل عدم مداخله
“همچنین حمایت از افراد غیرنظامی در معرض خشونت جسمی قریب الوقوع” یکی از عوامل تاثیرگذار در عملیاتی کردن “مسوولیت حمایت” است.
جمهوری اسلامی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگر در برابر “مسوولیت حمایت” قرار گرفته است و در صورت یورش نظامی به اردوگاه های احزاب کردستانی در “باشوور” کردستان و قتل عام خانواده های پیشمرگان به بهانه ی “حق حاکمیت، در کنار “نقض گسترده ی حقوق بشر ملیت ها در داخل، وارد یک بحران جدی از نظر حقوق بین المللی خواهد شد.
جمهوری اسلامی همچنین در برابر هر تصمیم برای سرکوب خیزش جمعی مردم در شهرها و روستاهای کردستان نیز در برابر تاوان حقوقی مسوولیت حمایت از سوی مجامع بین المللی قرار خواهد گرفت.
دوران داغ و درفش و راه انداختن کشتار دسته جمعی گذشته است…..
(جمهوری اسلامی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگر در برابر “مسوولیت حمایت” قرار گرفته است و در صورت یورش نظامی به اردوگاه های احزاب کردستانی در “باشوور” کردستان و قتل عام خانواده های پیشمرگان به بهانه ی “حق حاکمیت، در کنار “نقض گسترده ی حقوق بشر ملیت ها در داخل، وارد یک بحران جدی از نظر حقوق بین المللی خواهد شد.
جمهوری اسلامی همچنین در برابر هر تصمیم برای سرکوب خیزش جمعی مردم در شهرها و روستاهای کردستان نیز در برابر تاوان حقوقی مسوولیت حمایت از سوی مجامع بین المللی قرار خواهد گرفت.)
آر تو پی R2P یک اصل است که اقدامات اجباری را قانونی می‌داند
“مسوولیت حمایت” که ترجمه ی ” Responsibility to Protect” است، اشاره به “اصل مسوولیت حمایت” است و بر اساس آن، حکومت نه یک امتیاز، بلکه یک “مسوولیت” است که رهبران نسبت به آحاد مردم باید دارا باشند.
بر این اساس یک حکومت نباید علیه مردم خودش به جنگ و کشتار دست بزند و این ستم را با “حق حاکمیت” و اصولی چون “عدم دخالت” و “برابری دولت ها” توجیه کند. اگر حکومتی از زیر بار این مسوولیت شانه خالی کند و علیه مردم خودش به داغ و درفش متوسل شود و جنگ و کشتار دسته جمعی راه بیندازد، جامعه بین‌الملل حق دخالت در آن کشور را دارد.
این دخالت از آغاز قهرآمیز و مسلحانه نیست. می‌توان در بدو امر با آن حکومت، برخورد حقوقی کرد با از بُعد سیاسی و اقتصادی در تنگنا قرار داد تا از آزار مردم خودش دست بردارد اما می‌تواند به برخورد نظامی هم کشیده شود، دخالتی که باید تغئیر اوضاع و دیپلماسی تازه‌ای را در چشم‌انداز خودش داشته باشد و به دور و تسلل جنگ و کشتار پایان دهد.
بر این اساس “مسوولیت حاکمیت” حاکمیت تعهداتی درقبال تابعان خود و جامعه بین المللی دارد ودر صورت نقض و یا عدم ایفاي تعهداتش داراي مسئولیت خواهد بود، به عبارت دیگر در صورت عدم ایفاي این مسئولیت ها، مشروعیت حاکمیت زیر سؤال می رود.
اصل “مسوولیت حمایت” درواقع می‌گوید: یک حکومت نباید بر ضد مردم خود باشد. اما این ضدیت آنگاه می‌تواند به دخالت نظامی منجر شود، که به یک کشتار دست جمعی، جنایت جنگی، پا کسازی نژادی یا قومی یا جنایت علیه بشریت باشد. از نظر بیرونی چنین حکومتی خطری جدی برای خلقهای دیگر است که باید با آن مقابله کرد.
حکومتهای جبار با پیش کشیدن مباحث وقت گیر که هرکشوری بنا به مصلحت‌های سیاسی و اقتصادی تعبیر خاصی از حقوق بشر دارد و باید به ویژگیهای آئینی و تاریخی هر جامعه توجه نمود…» و، مناقشه بر سر تعریف “جنایت علیه بشریت” و معنی کشتار و… کوشیده‌اند اصل مزبور را زیر پا بگذارند و تاحدودی هم موفق شده‌اند.
تمامی این تلاش ها در راستاي ممانعت ازنقض روزافزون حقوق بشر و حفظ ارزش و حیثیت نوع بشر صورت پذیرفته است.
“مسوولیت حاکمیت”، در پاسخ به این موضوعات اندیشیده و به صورت یک اصل حقوقی درآمده است:
حمایت از افراد غیرنظامی
اصل عدم مداخله
“همچنین حمایت از افراد غیرنظامی در معرض خشونت جسمی قریب الوقوع” یکی از عوامل تاثیرگذار در عملیاتی کردن “مسوولیت حمایت” است.
جمهوری اسلامی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگر در برابر “مسوولیت حمایت” قرار گرفته است و در صورت یورش نظامی به اردوگاه های احزاب کردستانی در “باشوور” کردستان و قتل عام خانواده های پیشمرگان به بهانه ی “حق حاکمیت، در کنار “نقض گسترده ی حقوق بشر ملیت ها در داخل، وارد یک بحران جدی از نظر حقوق بین المللی خواهد شد.
جمهوری اسلامی همچنین در برابر هر تصمیم برای سرکوب خیزش جمعی مردم در شهرها و روستاهای کردستان نیز در برابر تاوان حقوقی مسوولیت حمایت از سوی مجامع بین المللی قرار خواهد گرفت.
دوران داغ و درفش و راه انداختن کشتار دسته جمعی گذشته است…..
بابەتەکانی تر
“کرد” هستيم اما هنوز “کردستانی” نشده‌ايم
