“پاييز اعتراض، زمستان مقاومت”

تصميم سازي هاي ايدئولوژيک، ناتواني در کنترل متحدان، از نفس افتادن اقتصاد، گذار از برنامه ريزي منطقي به طرح هاي افراطي، مرگ ديپلماسي ايراني، رجز خواني هاي سياسي، فقدان قاعده بندي در فرهنگ، وخامت شديد اجتماعي، توزيع ناعادلانه ي ثروت، سياست ايدئولوژيک، متمرکز ساختن منابع در بخش نظامي-هسته اي، اتخاذ تدايبر دردناک براي غلبه بر بحران، ابر تورم، و انکار و سرکوب دگرگوني در خواست هاي سياسي مردم….
آيا پاييز و زمستان، سرشت سرد خود را . به فراموشي خواهند سپرد…؟