کرد-ملت باوری درعمل

موضوعي كه در کرد-ملت باوری مورد اهميت قرار مي گيرد آشفتگي در فهم “ملت” و “دولت” است. از نگاه كرد ملت باوري، ملت، به اجتماعي از افراد با آرماني از نظر سياسي خودمختارانه اشاره مي كند و دولت مجموعه اي از نهادهاي سياسي است كه در چارچوبه اي به نام كشور خواستار انحصار موفقيت آميز زور مشرع است. اين آشفتگي در مورد ملت كرد كه اكثريت آنها در چهار كشور پراكنده هستند بعضاً نتايج وخيمي به بار آورده است.در واقع، دولت در نهايت، ملت را از نظر سياسي متحدمي سازد.
با اين مقدمه مي توان وارد مقوله ي کرد-ملت باوری درعمل شد. از منظركرد ملت باوري، جنبش مقاومت ملي، جنبشي تاريخي است كه ازآغاز تا به امروز با نوسانات فراوان و مبارزات مقطعي گوناگون خود را نمايانده است. و باتوجه به شرايط و اوضاع مشخص هر دوران، با آرمان ها، ايدئولوژي ها و مبارزات مقطعي گوناگون درآميخه و رنگ و بوي آنها را به خودگرفته و خواسته هاي تاريخي خود را برتن آنها پوشانيده است. از ديدگاه ما، جنبش مقاومت ملي كرد تا به امروز كوششي گسترده و قابل ستايش، اما ناهماهنگ، براي دستيابي به حق آزادي ملت كرد بوده است. اين جنبش اگرچه مستمر و جهت دار، اما غيرمتمركز و شناور بوده است. اين جنبش تاكنون نه داراي ساختار منسجم و نه صاحب رهبري سراسري و سازمان متعيني بوده است كه بتواند نسبت به تعاملات سياسي، رويكردهاي استراتژيك اتخاذ كند. آن مجموعه اي ازفعاليت هاي نامنظم گروهها و احزاب پراكنده و غيرمنسجمي بوده است كه تاكنون نتوانسته درقالب سازوكاري مشخص، برنامه اي معين و هدفي واحد، یک چارچوب سياسي مستقل به نام كردستان را محقق سازد.
ازنگاه کرد-ملت باوری، شروط مهمي كه ملت كرد را به تشكيل هويت ملي هدايت مي كند در وجه ايجابي و به عنوان بنيادي ترين شرط، حق تعيين سرنوشت ملت كرد و در وجه سلبي، اشغال كردستان توسط گروه سلطه، نقض جدي حقوق و امنيت شهروندان ، ناتواني گروه سلطه درتامين منافع سياسي و اقتصادي مشروع و عدول ازمذاكره ي صريح و ضمني براي به رسميت شناختن حقوق و منافع اساسي است
کرد-ملت باوری با اين باور كه جنبش ها و فعل و انفعالات آن درمتن جامعه و در تلاطم ارتباطات و دادوستدها ي كليت جامعه شكل مي گيرد بستره را براي فرصت آفريني و زمينه سازي هارمونيك جنبش هاي صنفي ( دانشجويان،معلمان ،كارگران و زنان ) مهيا مي كند تا بتوانند ضمن كمك به يكديگر، در راستاي دستيابي به هدف حركت كنند. کرد-ملت باوری با اين اعتقاد، احزاب، مبارزات دانشجويي، اعتراضات كارگري، خواست هاي صنفي، جنبش معلمان و همه ي لايه هاي جامعه را در مسير دستيبابي به هويت مستقل سامان مي دهد.
بر اين اساس، کرد-ملت باوری،پس از پاسخگویی به پرسش هایی چون:
– آرایش نیروهای فکری_سیاسی چگونه است؟
-وزن، موقع و مکان ما چیست؟
-امکانات و محدودیت های ما کدام است؟
-در پی چه هستیم؟
-نسبت دوری و نزدیکی مان با نیروها و قدرت مستقر چیست؟
-در چه مرحله ای به سر می بریم؟
-مرحله ی پیشاروی ما کدام است؟
-مدار فعالیت مان کجاست؟
-در پی تحلیل چه هستیم؟
-با کدام روش؟
استراتژي هاي خود را در عرصه ي عملي به ترتيب زيرمعرفي مي كند:

نقش آفريني درقالب هويت مقاومت
نقش آفريني درقالب هويت قدرت
تجميع و سازماندهي نيروهاي اجتماعي، سياسي پيرامون نقطه كانونی هويت ملي
ايجاد و تداوم گفتمان هاي درون گروهي
انديشيدن به ميكروپوليتيك(سیاست خُرد) درعين تفكر ماكروپوليتيك(سیاست کلان)
جنبش در كنار سازمان
تلاش براي ايجاد زنجيره و درادامه، شبكه ي هم ارز
تشكل، پروژه و برنامه درقالب ساماندهي يك بلوك
كانوني كردن “باهم بودگي” و “درهم بودگي”
10. توسعه ي روابط افقي وتلاش براي ارتقاي عمودي در قالب تشكل و سازمان
11. ملاك قراردادن هويت شناسنامه دار ملي
12. فعاليت نهادمند
13. تقويت قدرت”خود”
14. تعريف هويت ملي كرد درطول مصالح جهاني
15. – توليدنوين، مخاطب نوين، تركيبات نوين، سازماندهي نوين و رهبري نوين
16. بازسازي آرمانهاي ذهني، تلاش براي ايجاد يك عينيت سياسي، اجتماعي نوين از طريق انطباق سازي سپهر ذهني و عيني.
کرد-ملت باوری بر اين اعتقاد است كه ملت كرد اكنون به خودآگاهي مؤثر يعني وجود تصوير داراي انسجام دروني و نظم منطقي دست يافته و براي كسب حقوق ملي و هويت فرهنگي خود، به مقابله باساختارها و نيروهاي سياسي اي برخاسته كه يا اين حقوق را از او دريغ داشته و يامانعي در راه كسب آنها بوده اند.