کلمه‌ی حقی که باطل از آن خواسته می‌شود

کلمه ی حقی که باطل از آن خواسته می شود
(داستان این روزهای “هنر ممکن” و “امر واقع” و….)
می گویند در جنگ صفین، با سیاست جناب عمروعاص” برای فرار از شکست، خوارج، قرآن ها را بر سرِ نیزه ها کردند و فریاد زدند: “لا حکم الا لله” جمعی از یاران حضرت علی، نزد او آمدند و گفتند: “دیگرچرا بجنگیم؟ گویا بر سر عقل آمده اند و چون ما شده اند.”
علی فریاد زد: “درست است که چون شما می گویند اما آنچه گفته می شود “کلمه ی حقی است که باطل از آن خواسته می شود”….
جکایت این روزهای “سیاست هنر ممکن است” و “سیاست، امر واقع است” و “مبارزه ی مسلحانه این می خواهد و آن می طلبد و ….” تکرار همان داستان 14 قرن پیش، البته با ادبیاتی مدرن تر -هرچند عاریتی- است….
بهتر نیست برای بی لیاقتی ها، ندانم کاری ها و خوش نشینی ها، حقه ی تازه تری دست و پا کنیم؟ و ناجوانمردانه، برخی جملات و آفرینندگان آن و شان نزول آنها را به لجن نکشیم….؟