آيا مردم ايران، آمريکايی‌ها را دوست دارند

در طول چهار روزي که مسابقات جام جهاني کشتي آزاد و فرنگي تهران را از تلويزيون پيگيري کردم متوجه نکته ي بسيار جالب و درخور تاملي شدم:
به جرات مي توانم بگويم تماشاگران حاضر در سالن، پس از ايران، کشتي گيران امريکايي را بيش از تمامي تيم ها تشويق کردند.(گزارشگران تلويزيوني ايران، براي توجيه و فرافکني اين واقعيت، بارها به اين نکته اشاره مي کردند که تماشاگران فهيم ايران، هر تيمي را که بهتر و زيباتر کشتي بگيرد تشويق مي کنند)
اين موضوع بيش از همه، نشانه ي چه چيز مي تواند باشد؟
آن هم هنگامي که “کشتي” در ايران، ريشه در سنت ها و تاروپود وجودي ايراني ها دارد؟ و تقريبا براي تمامي نسل ها، از کشش و جاذبه اي فراتر از ورزش، برخوردار است؟
-ورزشگاه ها، يکي از مهمترين نمودهاي “سياست خياباني” هستند آنجا که مردم، فارغ از هرگونه تاثيرپذيري تبليغاتي، آنچه را که در نهاد خود، تثبيت کرده اند به صورت جمعي بيان مي کنند. در ورزشگاه ها ديگر نمي توان با بسيجيده کردن افکار عمومي در جهت نيات خاص، اهداف ويژه اي را دنبال نمود.
-بيش از سه دهه است که جمهوري اسلامي، شعار “مرگ بر آمريکا” را در تبليغات، رسانه و آموزش خود وارد نموده است، شعاري که شايد “موجوديت نظام” با طرح و تداوم آن نضج گرفته است. اکنون مي توان شکست سياست هاي “دشمن سازي” و “توهم توطئه”ي جمهوري اسلامي را به روشني در نمادها و نمود هاي”سياست خياباني” رصد کرد.
-مردم ايران به خوبي مي دانند که رهبري و راهبري اصلي تحريم هاي اعمال شده عليه ايران که منجر به بروز بسياري مشکلات در حوزه هاي گوناگون-به ويژه اقتصادي و رفاهي- براي آنهاشده است آمريکا است اما با اين وجود، پس از تيم ايران، بيشترين طرفداري، از تيم آمريکاست. تشويق ها چنان است که در بسياري از موارد، شايد اين احساس به ذهن متبادر مي شود که گويا تيم ايران در حال مسابقه است.
-اکنون به خوبي مي توان ادعا کرد که مردم ايران، نه تنها شعار “مرگ بر آمريکا” را پس زده اند بلکه احساس عاطفي ايجاد شده در آنها نشان مي دهد که:
نخست: “حاکميت” خود را مسوول تمامي مشکلات و بدبختي هاي خود مي دانند
و دوم: سياست خياباني، با رهايي از تبليغات، رسانه و آموزش نظام، آمريکايي ها را به عنوان “دوست” خود مي شناسد.
جمهوري اسلامي به باور من، “مشروعيت داخلي” خود را نيز به تمامي از دست داده است و روزي که مردم ايران، به اين “دريافت حسي” نزديک شوند که آمريکا حتي مي تواند نجات دهنده ي آنها از “‌رژيم اسلامي” و يا پشتيبان ايشان در شرايط بحراني رويارويي با نظام خواهد بود “سياست خياباني”، ضرورتا به سوي “جنبش اجتماعي فراگير براي دگرگوني نظام”، تغيير کاربري خواهد داد….