به جای آنکه در جستجوی مرمت

به جای آنکه در جستجوی مرمت اجزای شکسته ی هویت خود باشیم پیوسته در حال نابودی هستیم؛ نابودی دیگران و البته نابودی خود.
بسیاری از “ما” به‌صورتی آشکار، آن موجود یکپارچه، مختار و خودآگاهی نیستیم که به‌سادگی “خود” می‌نامیم اگرچه فراتر از مخلوقی ویران‌شده نشان می دهیم (و البته بیشتر نمایش می دهیم).
“خود” همواره در فرایند ساخته‌شدن، نابودی و بازسازی است اما گویی ما تنها به مرحله ی دوم فرآیند تمایل شدید داریم.
این وضعیت تقریبا در همه ی ما وجود دارد؛ تفاوت، تنها در شدت و ضعف روند نابودی دیگران و صد البته نابودی خود ما است.