توسعه ی سیاسی کردستان، انکارناپذیر، و رشد جامعه ی مدنی، واقعیتی گریزناپذیر است. تنها سیاست های عقلانی گرا و تاکتیک های عملیاتی به روز شده می تواند پاسخگوی نیازهای کردستان امروز باشد.
در موضوع مربوط به تاکتیک های عملیات، پرسش بسیار مهم آن است که چرا جمهوری اسلامی، نسبت به موضوع بازگشت به “قندیل” و….، “سیاست آهن و آتش” را در دستور قرار نداد؟
شاید دشمن، پیش از ما دریافته است که “پیشمه رگه ی شاخ”، دیگر پاسخی قطعی به مطالبات مردم در کردستان نخواهد بود. (یکی از دلایل)
آیا “پیشمه رگه ی شار”، می تواند راهکار (و شاید هم راهبرد) “روژهه لات” به سوی دوره ی نوین نهضت رهایی بخش ملی کرد در این بخش از کردستان و حرکت به سوی مدار نوین و ارتقا یافته ای از مبارزه باشد؟
فرآیند تغییر در ساده ترین نما، شامل بررسی وضعیت موجود، بازنگری در سیاست ها و عملکردها، بررسی اقدامات تغییر دهنده، تدوین راهبرد و راهکار و بررسی نتایج (نتایج احتمالی پیش از اجرا و نتایج قطعی پس از اقدام) است.
ملت کرد در روژهه لات، تغییر می خواهند….
بابەتەکانی تر
مثل جوجه تیغی‌ها در زمستان شده‌ایم
دست یافتن به “ترس” مردم