يکي از “سرشکست” هاي بزرگ نظام هاي تماميت خواه، استفاده از تاکتيک هاي کهنه اي است که پيش تر و در اقتضائات “زماني”، “مکاني” و “امکاني” ويژه ي خود، به هر دليل، تاثيرگذار بوده اند.
پروژه ي “خاتمي سازي” آقاي “روحاني”، يکي از همين سرشکست هاست که در نهايت به “دام موفقيت” براي جمهوري اسلامي منجر خواهد شد. “ايدئولوژي”، “معنا”، “ذهنيت”، “قانون”، “سياست” و “دولت” در نظام کنوني ايران، چنان “زاويه ي شيب داري” پيدا کرده اند که نمايش نظام براي “بازتعريف يک سيستم شناختيک” از خود در قالب رييس جمهور و متعاقب آن دولت جديد، نخواهد توانست بر “آثار جانبي””چرخه هاي معيوب” در حوزه هاي سياسي، فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و حتي ايدئولوژيک غلبه کند.
سرشکست ها يا “دام هاي موفقيت” براي يک سيستم به طور کلي عبارتند از:
نخست: “Imitation”کوتاه شدن دوره ی موفقیت
دوم: “Inertia”دست برداشتن تدریجی سيستم از تلاش حداکثری و درافتادن به دام انتظار به دليل تحليل تدريجي پتانسيل ها
سوم: “Sub-optimization”افراط” سيستم در يک بعد و تفریط در بعد يا ابعاد ديگر که از آن به “افراط در یک بعد و مسامحه در بعد دیگر” تعبیر می شود.
چهارم: “Change of game”نفس احساس موفقیت در بازی يک سيستم، ممکن است ماهیت بازی را براي آن سيستم تغيير دهد.
پنجم:”Shift of paradigm”که از آن به عنوان “شکست با بیش از یک نقاب” و یا به بیانی دیگر “دام پارادایم” تعبیر می شود مقطعی است که در آن، گروه های هدف در يک سيستم، به تدریج از حالت اتفاق نظر خارج و مقصد جویی و حاکمیت بر سرنوشت، از حالت متمرکز جدا خواهد شد….
“پيشکش به “تو” که چون من می‌انديشی”
چند نکته درباره‌ی رابطه‌ی رهبران و نقد (انتقاد)