نوروز خونین سنندج، چرایی شکل گیری بحران (1)

اشاره:نوروز خونین سنندج، نخستین رویارویی مستقیم حکومت نوپای ایران پس از سقوط محمد رضا شاه پهلوی در ایران با مردم کردستان است که تنها چهل روز پس از پیروزی انقلاب مردمی ایران در 22بهمن 1357، مقدمه ی نبردی شد که در نهایت، سراسر کردستان را دربرگرفت و به مرگ هزاران کرد و ایرانی انجامید، نبردی که اگر از همان نخستین روزهای شکل گیری بحران در قالب اتهام پراکنی های جمعی از وابستگان خودخوانده ی انقلاب نوپای ایران _ که اتفاقا بسیاری از آنها کوتاه زمانی بعد به اتهام خیانت به جمهوری اسلامی به چوخه های مرگ سپرده و یا از دایره ی انقلاب بیرون رانده شدند _ بدون پیش داوری و نااهل باوری مصدر نشینان ابتدای انقلاب، به د اوری گذارده می شدند به بروز فاجعه ای نمی انجامید که شتابنده تر هر زمان، فرزند خوری انقلاب را اعتباری نوین ببخشاید و از جنایتکاران خونریزی که بعدها “مفسد فی الارض و محارب با خدا شدند و به اتهام خیانت، مجازات، قهرمانان پوشالی برسازد که حتی برای فتح سه روزه ی یران توسط همسایه ی غربی، تدارک ها دیدند.
قطب زاده ها از رسانه بانگ تجزیه طلبان کرد برآوردند، قره نی ها فرمان اتش دادند و بنی صدرها، بر اسب کین توزی تاختند تا اتشی بیفروزند و ملتی داغدار، بلکه در آشفته بازار جنگ و خونریزی، خیانت بپوشانند و بپوشانند و بپوشانند.
به همان اسنادی بسنده می کنیم که در مطبوعات رسمی ابتدای انقلاب به زیور طبع آراسته شدند و داوری به خوانندگان واگذار، بلکه گوشه ای کوچک از حقایق “مطلومیت ملت کرد” را بنمایانیم. با شما و داوری هایتان این روزها را دگربار به داوری می گذاریم.
سرزمين كردستان در آن دوران،روزگار نگراني هاي سياسي و اضطراب هاي اجتماعي از يك سو و كشاكش هاي مسلكي از سوي ديگر بوده است،عصري كه يكي از پرتلاطم ترين دوره ها در تاريخ نوين ايران و دوره اي است كه انقلاب ايران به بار نشست،دوران بي ثبات گذار را پشت سر نهاد و دوره ي ناآرامي كردستان را تجربه كرد.
مجموعه ي حاضر،سرگذشت چگونه انديشيدن و چه كردن،چگونه تلقي كردن و چگونه پنداشتن،چگونه تاثيرگذاردن و چگونه تاثير پذيرفتن،و چه بودن ها و چه شدن ها در اين دوران سركش است.
شايد انديشه نگاري نسلي از بزرگترين معماران تاريخ معاصر پس از انقلاب،آن هم از زبان همين معماران،آسان ترين راه براي درك واقعيات آن دوران باشد…
تاريخ خود را تكرار مي كند و چون حالت هاي كنوني چيزي جز بازگشت به حالت هاي گذشته نيستند،به همين خاطر،آگاهي از تحولات گوناگون و پياپي گذشته،كليد ورود به دنياي آينده خواهد بود…

فراموش نكنيم:تاريخ كتابي است كه ما مي نويسيم و خود نيز درآن نگاشته مي شويم…