برای سما شاملو
برای سما خانم شاملو… پرسیدی: وطن کجاست که آواز آشنای تو چنین دور می نماید: می گویم تا افکندگی سرم را واگویه به واژه به نگاشت آوریم:….”و” وطن، وعده گاه افراشته بر داران شد سرهای پر سودا، از تن هم که دیدی چه سان سرهای بی تن و مهاجران بی وطن… نمیدانم…شاید می دانستی...