ویرانه در ویرانه های منزلت انسانی به دنبال خاطره ای…. در زیرورو کردن آوارها جست و جوي انسانیتی مصون مانده از ابتلا رها از هوا دستکم ظاهری از نما…. جستن در پی یافتن اندکی, لختی, ساعتی, سالی و عمری… سرانجام یک واژه افسوس… نومید از این ویرانه گردی جانسوز از دار دنیا مایوس… جمعی...
نادانم اگر به يافتن دانايي برخيزم بارها از خود گريخته ام گمراه گشته ام فريب خورده ام خود را نكوهيده ام دگرباره آزموده ام بلكه به خود معنا بخشم اما بازهم همان اين چرخه ي تا ابد تكرار شدني در وجود من، گمراهي، فريب، نكوهش بي معنا، تهي ازمحتوا، چرا؟، … گمراهي، فريب، نكوهش، ناداني...
براي وجدان هايي که به خواب مي زنند تا در “تجارتکده ي خودفريبي”، آزادي را با “مناقصه” و “مزايده” و “مقاطعه”، سبد سبد ، چوب حراج زنند پژواک (سرخ و زرد وسیاه) چشم ها، فرو رفته به تاریکی، در این چارچوب، سلول انفرادی در این مرگچوب، قفس تنهایی… آرزوی...
بپذیریم که هر انسانی می تواند بدون “بزرگ بودن”، “آزاد” باشد اما هیچ انسانی بدون “عاشق بودن”، “بزرگ” نیست… (ب.خ)
سرانجام خود را به صلیب عشقت خواهم کشید در “جلجتای” “آبیدر” نامِ شهر آرزوها باشد که تو با دیدن این کالبد آویخته بر ژوانگه عشق و آزادی اندکی از بار سنگین این ذره ذره شدن را بر دوش کشی در آغوش کشي شاید این گونه بتوان جهان واقعی را پشت سر گذارد و به جهان...
….و سرانجام، روزی شکمهای “خالی”، بر اسلحههای “پر” پيروز خواهند شد… (ب.خ)
Game is not over yet سلطه گري و جنايت تو نفرت را در عمق وجودم کاشت به جاي قلم و کتاب اسلحه و نارنجک در دستان ام گذاشت به جاي مدرسه به پشت سنگرها فرستاد و آنگاه که به جاي آموختن زندگي امر به مردن کردي الزام مايوسانه، جنگ جلوه اي شکوهمند در وجودم شد...
تمام حلقه های عشق را، به پیروی از هفتم سیاره ی منظومه، زحل وار، به دورت خواهم چرخید و، سینه ام را، به تلافی همه ي مرگ-لحظه هاي دوري خواهم شکافت، تا با سپاردن قلبم به تو، اندکی از آب رفته را، به سرچشمه ی امید، بلکه بازگردانم…. يقين دارم زندگی، همواره بیش از آنی...
نام و نامه و ناموس و نان در کف نامحرمان دیار عشق، خونین و نابکاران، شعله های خشم، انگیخته روزگار جنون جنایت روزگار جنون جنایت **** جنون جلوه گری “در” یک تمنای بالغانه برافروخته گی بزرگترین احساس “و” پیوستار جنبشی عینی “از” جوشش ژرفترین چشمه های زندگی...
جهانم بي تو يک “الف” کم دارد سرزمينم يقين بدان “نيکروز” را به نام تو قرعه زده ام پيمان بسته بهشت را با تو خواهم ساخت “کردستان” نام خواهم گذارد…....
