“راه بی برگشت” در مقام عاشقی؟ قرار و بیقراری؟ فراز و فرود؟ کرانه و بیکران؟، آلودن و پالودن؟، صعود و نزول؟، شکوفایی و پژمردگی؟، نمود و نهان؟، هما و هیمه؟، غفلت و آگاهی؟، گوارا و ناگوار؟، انکار و اثبات؟، همرهی و گمراهی؟، کرّ و فرّ؟، نومیدی و امید؟، تسلیم و عصیان؟، بقا و فنا؟، محیط...
راه…. مزرهاي محدود کننده را بايد سوزاند منطق سنجي و خردورزي را شکافت مصلحت انديشي ها را رهايي بايد …. آزادي را کسي با “سيستم متريک” فراچنگ نياورده سياه انديشي، سفيد چشمي، زردخايي و، كژبيني راهي باقي نگذارده همه يا هيچ اشرف قوانين است بی دردی و، تمنای تسکین را، در نبردگاه...
زیبای سرزمین من! دختر آفتاب! چه قشنگ گیس های ات را برای عروسی خون و زفاف آزادی تاب می دهی حتی مرگ هم غرورش را به پای ات، قربان خواهد کرد در سجده گاه آتش بمان دختر آفتاب بمان تا آزادی بماناد…....
چیزی به “طاعون” نمانده است شهر، بی حرمت چهره ها غیرواقعی سایه ها، واقعیت ریشه ها راکد ساقه ها خشک و زمین مرده شهر، بی حرمت، چهره ها غیرواقعی، سایه ها، واقعیت چیزی به “طاعون” نمانده است **** ترس، همه را به صورتکی مبدل کرده است همه، ترس را به هم نشان می دهند و...
رنگین کمان منجمد تنها همین واژه حقیقت است نه تولد نه زندگی نه مرگ تولد، رنگی زندگی، رنگارنگ مرگ،…؟!، نمی دانم چه رنگی؟ ولی قطعا سیاه نیست عشق اما کدام حجمش را بگویم؟، ….کدام؟… یک عبارت شاید از روی نشانه های اش “رنگین کمان منجمد” رتگین کمان منجمد تنها عشق، همواره هستی...
(محکوم به رنج، از “پرومته” تا “سیزیف”، از “سیزیف” تا “وین”، کمی آن سوتر، “میکونوس”، همین نزدیکی ها، “ایمرالی”، …، و نزدیک تر، من…، خود من، …، اگرچه تفاوت هایی جزیی وجود دارند اما، حاصل همواره یکی است،...
این روزها به گدایی آزادی گدایی آزادی سرزمین هرجا سرک می کشم در هر خانه ای را می کوبم هیچکس نمی شناسد نه من نه آزادی نه سرزمین ام هیچ کس همه عاقل شده اند خیلی عاقل زیادی عاقل و من تنهای عاشق در پی “ت…ن…ه…ا” گردن کج سرافکنده کاسه به دست به گدایی آزادی...
تابلویه ک بو روژنامه گه ری ئه م روژانه ی نیشتمان له پارچه ئازادکراوه که ی نیشتمان روژنامه نووسیک، که له بچه، به ره و تاران چه ند روژنامه نووس، له زیندان، به تاوانی ره جمی شه یتان روژنامه نووسیک، له به رچاوی دایک، ،قلخانی خوین، گولل ه باران روژنامه نووسیکی تر، له بیکه سی...
(خیلی سال بعد؟ نه. کمی نزدیکتر، همین طرف ها، این روزها، شاید اکنون، همین جا، پایین و بالا، قصه؟ راست: زمین، سرخ و سیاه، آسمان، زرد….جغدها آوازه خوان، کرکس ها خرامان، جام پیروزی سرکشان، به سلامتی انقراض انسان، به سلامتی انقراض انسان) ….و تازه دارم می فهمم، که چرا در قصّه های از کودکی...
پیشمه رگایه تی کوردایه تی روژنامه وانی غه ریبی بیکه سی خه می بی نانی و مه رگ، مه رگ، مه رگ…. عاقیبه ت ئارامت گرت که یوو….پیروزه…. بخه فه کاکه بخه فه مه رگ، گه وره ترین خه لاته بو ئیمه مانان…. بخه فه ئارام…… له ئیمشه ویش به دوا گشتی ئه بن به...
