تانک های خودکامە پشت دیوارهای شهر
آدورنو با استفادە از اصطلاح “شنل دمکراتیک”، لفاظی های راست افراطی بە نام دمکراسی و انحراف از دمکراسی را توصیف و می گوید حملە بە دمکراسی، معمولا بە نام دمکراسی صورت می گیرد.
لئو لوونتال نیز در “پیامبران فریب” می گوید تحریک کنندگان فاشیست از یکسو خود را بە عنوان قهرمان دمکراسی معرفی می کنند و از سوی دیگر با کلمات، بە دمکراسی حملە می کنند:
“آژیتاتور، دمکراسی را از نظامی کە حقوق اقلیت ها را تضمین می کند بە نظامی تبدیل می کند کە صرفا وضعیت ممتاز اکثریت را تایید می کند بنابراین آزار و اڐیت اقلیت ها در حقوق اکثریت است و هرگونە تلاش برای محدود کردن اعمال این “حق”، بە عنوان آزار و اڐیت این اکثریت توسط اقلیت تفسیر می شود. چنین تفسیری از دمکراسی منجر بە نفی دمکراسی می شود.”
راست افراطی ایران یا همان فارشیست، “غاصبان واقعی” هستند کە هم زیرکانە دمکراسی را دستکاری می کنند و هم می خواهند یک موقعیت قدرت را بە دست بگیرند کە برای افراد ویژە، محفوظ باشد.
آنها ایدە انحرافی خود را بە نام دمکراسی قالب می زنند، از اصطلاح مردم نادرست و جریان های نادرست استفادە می کنند، روایت های توطئە آمیز می سازند، احساسات دمکراتیک را منحرف و ترس می آفرینند تا خود را بە عنوان مدافعان حقوق و آزادی های دمکراسی جا بزنند و قدرت را غصب کنند.
گڐار از یک تمامیت خواهی و جایگزینی با یک سبد ضعیف، فاسد و از نظر نهادی توسعە نیافتە در کشوری کە دارای پیچیدگی های داخلی و عمیق فراوان است با ماسک دمکراسی، بازتولید خودکامگی است و گسترانیدن سایە خاکستری و قبول تهاجم برهنە پس از تثبیت و حکومت شر کە بهترین دستاورد آن در خوش بینانەترین حالت، خودکامگی نرم خواهد بود: تانک های خودکامە پشت دیوارهای شهر….
بیشتر بخوانید:
How Authoritarians Erode Democracy under the guise of defending it, Greta Jasser, 2021
To Save Democracy, we need to a few good Dictators, Robert D. Kaplan, 2022