تمامیت ارضی ایران به مثابه تبلیغات سیاسی و کسب مشروعیت حقوقی برای تداوم اشغال وسرکوب
کسانی کە در طول سی سال، از دو جنگ جهانی جان به دربردند فهمیدند که باید به حقوق ملت ها احترام بگذارند و با تاسیس سازمان ملل، دو هدف اصلی داشتند:
پرهیز از جنگ و احترام به حقوق بشر
صرفنظر از موفقیت یا عدم موفقیت سازمان ملل، نظم حقوق به وجود آمده اگرچه تا اندازه ای توانسته است بر روند استقلال ملت ها تاثیر داشته باشد اما ملت هایی هستند هنوز که نتوانسته اند به هر دلیل، مرحله گذار به یک کشور مستقل را با موفقیت پشت سر بگذارند که شاید بتوان گفت بزرگترین مانع در این روند، مساله ای به نام تمامیت ارضی یا حاکمیت سرزمینی است که همیشه بزرگتر از حقوق بشر و حق تعیین سرنوشت ملت ها بدان نگریسته شده و قوانین بین الملل به سود آن بوده است. در نتیجه تمامیت ارضی برای ملت های بدون دولت و ملت هایی که هم آرزوی سروری داشته اند و هم اراده آن را داشته و هم برای آن مبارزه کرده اند به یک پتک گرانسنگ و یک اهرم برای کشورها تبدیل شده است تا با استفاده از قوانین بین الملل و نیز قوانین داخلی، به سرکوب مطالبات ملت های بدون دولت و سیاست های ذوب مبادرت کنند. در این میان آنچە بیش از همە بە چشم می آید چشم پوشی نظام حقوق بین الملل از ستم و نقض سیستماتیک حقوق ملت های بدون دولت بودە است.
مساله احترام به قلمرو کشورها یا همان تمامیت ارضی، اکنون خود به بزرگترین ستم علیه ملت ها در چارچوب حاکمیت ها تبدیل شده است و ملت هایی بوده اند که با قانون داخلی کشورها تا مرز نابودی نیز پیش رفته اند. همچنین است سوء نیت در استدلال که این نوع از حاکمیت را به بزرگترین اسلحه کشورهای سلطه گر بر کوردها برای توجیه سرکوب و کشتار و نابودی تبدیل کرده است.
٭٭٭٭
حقوق بشر دوستانه، به تصادف و سلیقه تبدیل شده است و حقوق بشر در صلح بین دولتی، نه تنها محوریت ندارد، بلکه تنها یک هدف منحصر به فرد در لحظات خاص است که بیشتر از آنکه باید همیشگی باشد تابع قدرت و همچنین زیر سایه مصلحت ها است.
به جرات می توان گفت هر زمان، تمام لایه های سیاسی کشوری مانند ایران، تمامیت ارضی را برجسته کرده و یا به دور آن گرد آمده اند چراغ سبز سرکوب ملت کورد نیز روشن شده است. مساله مهم در این میان، ظهور مطالبات ملی سایر ملت های محصور در چارچوب حاکمیت ایرانی است که این ملت ها را نیز با تهدید سرکوب مواجه ساخته است.
حفظ تمامیت ارضی ایران و بهانه حقوق بین المللی آن نه قانون یا حقوق بلکه تبلیغات سیاسی برای بسیج و جلب حمایت مردمی و کسب مشروعیت برای تداوم اشغالگری و تجاوز و ستم و سرکوب و جنگ و نقض مداوم بدیهی ترین مطالبات ملی است…..
Territorial Integrity
