خاستگاه کوردها (11)
تجزیه و تحلیل تطبیقی خویشاوندی HLA-DR-DQ به دست آمده در مورد ملت های مورد مطالعه نشان می دهند: خوشه ی ترک ها در میان ساکنان مدیترانه ی شرقی شامل کوردها و ارمنی ها به ساکنان مدیترانه ی غربی متصل است در حالی که یونانی ها، سان ها و ژاپنی ها در خارج از این بازه قرار دارند. با وجود تمامی تفاوت ها در تجزیه و تحلیل داده ها، ترک ها، دیگر ساکنان آناتولی(مثلا کوردها و ارمنی ها)، و ایرانی ها، یک تعلق روشن را به بنیادهای کهن مدیترانه نشان می دهند که این وابستگی، بیشتر به مدیترانه ی شرقی است.
فاصله ی ژنتیکی کوردها با ترک ها، 5.90 ضربدر 10به توان منفی دو است که این فاصله نشان می دهد کوردها یک بنیاد کهن مدیترانه ای دارند. “آرنایز” در پژوهش های خود می گویدک لازم است نمونه های بیشتری از کوردها مورد بررسی قرار بگیرند تا بتوان به اطلاعات دقیق تری دست پیدا کرد.
4. کوردها ریشه در مردمان کهن شرق مدیترانه دارند.
زبان:
“آنتونیو آرنایز ویلینا” نماینده ی همان تفکری است که به پیروی از “کولین” و “رینفریو”، خاستگاه اصلی کوردها را از قفقاز می دانند.
در مورد زبان نیز او به پیروی از سبک “گرد شتاینر”(Gerd Steiner)، به ترکیب ارگاتیو(ergative composition) و تیپونیم ها(toponyms) اشاره می کند.
بر اساس دیدگاه “گرد شتاینر” و “ولفرام ون سودن” (Wolfram von Soden ) ارگاتیویته ی زبان کردی از زمان هوری های باستان (یا زبانی مشابه قفقازی) حفظ شده است.
“آرنایز” نیز هچنانکه ولفرام بدان اشاره می کند هیتی ها را نیای اصلی کوردها می داند هیتی ها را در نظر گرفت، که زبان آنها نه زبان هندو اروپایی بلکه قفقازی است. به باور او، زبان کوردها از 850 پیش از میلاد به این سو، به زبان هندواروپایی تحول پیدا کرد:
“کوردها….به یک زبان ایرانی تکلم می کنند که تاثیری بسیار قوی از قفقازی گرفته است.(بر اساس ترکیب ارگاتیو و توپونیمی ها)…”
“….هوری ها (2000سال پیش از میلاد) که به زبان گروه قفقازی تکلم می کردند(و نه هندواروپایی)، به احتمال فراوان اجداد کوردهای امروزی هستند….”
“….از 850 پیش از میلاد به این سو، زبان کهن، با شروع تغییر از ساکنان کوهستان ها به زبان هندواروپایی تغییر یافته و شکل امروزین زبان کوردی را به وجود آورده است….”
“….اما ارگاتیویته همچنان به شکل زبان هوری های باستان(یا شبیه قفقازی) همچنان در کوردها باقی مانده است….”
مردمان “اوسکومدیترانه”، زبان اولیه ی “اوسکومدیترانه ای”
هدف اوسكو، تعريف تأثير تمدن هاي باستان مانند باسك ها (اوسکارا Euskara)) همچنین: اوسکرا(Euskara)، اسکوارا(Eskuara)، اوسکارا(Uskara) اتروسكی ها(Etrusker)و قفقازی ها است.
بر اساس دیدگاه های آنتونیو آرنایز ویلینا، منشا زبان اولیه ی کوردها، به مدیترانه ی شرقی بازمی گردد و ارتباطی به زبان مهاجران هندوایرانی در جایی که در جغرافیای کنونی شرق ایران نامیده می شود ندارد.
ژنتیک شناس جمعیتی اسپانیایی با بهره گیری از زبان شناسی تطبیقی، قوی ترین آنتی تز را در برابر ادعاهای مربوط به خاستگاه هندوایرانی زبان کوردی ارائه و با بنیاد قرار دادن مدنیت مدیترانه ی باستان(کهن ساکنان مدیترانه)، نظریه “اوسکومدیترانه” را ارائه می کند. به باور او، این مردمان، یک وسیله ی ارتباطی زبانی مشابه زبان های پیشا هندواروپایی نیز داشته اند اما زبان اصلی آنها همان است که ویلینا، “زبان مدیترانه ی باستان” یا اوسکومدیترانه ای می نامد و این زبان، دارای بنیادهای قفقازی نیز هست. این نکته لازم است گفته شود که بعدها مهاجمان جدید و گروه هایی از نخبگان، گویشی زبانی بر پایه ی زبان های پیشاهندواروپایی را متداول نمودند.
منابع:
-Arnaiz-Villena et al, Tissue Antigens, 2001
-Die Herkunft Der Kurden-, ferdinand Hennerbichler, Peter Lang,-2010
خاستگاه کوردها (11)
