دمکراسی کوردستانی در رویارویی با نئوفاشیسم و توتالیتاریسم
هنگامی کە مرتجعین ائتلاف می کنند؛
هنگامی کە ائتلافی از مرتجعین، بە مجموعەای از پاسخ های مغشوش و ناپایدار روی می آورند؛
هنگامی کە ائتلاف، یک نیروی سیاسی متناقض و حتی مزخرف است؛
وقتی ائتلاف بر ماشین های بوروکراتیک و ارتشی از واسطەهای سیاسی روی می آورد؛
وقتی اپوزیسیون بە صورت اتوماتیک، پوپولیستی می شود؛
وقتی کە تنها هدف سیاست، جلب نارضایتی در مورد وضعیت موجود است؛
زمانی کە هر فرایند مشورت جمعی بە سوی یک ملت و یک رهبر و یک رئیس هدایت می شود؛
زمانی کە دیگری سازی و دیگری هراسی بە هستە اصلی سیاست تبدیل می شود؛
زمانی کە تنها فضیلت سیاست، بهرەبرداری از شرایط است؛
هنگامی کە بە نام صفر ایدئولوژی، پراگماتیسم رادیکال، در لایەای از اومانیسم پیچیدە می شود؛
هنگامی کە ادعاهای هویت گرانە اقلیت های تحت ستم، تحریف می شوند و هویت ملت ها بر مبنای تغڐیە از سنت ملی گرایانە، انکار می شوند؛
هنگامی کە بردارهای بی هویت، بە خط اصلی تفسیر و مماس می شوند؛
وقتی کە زمینە برای بە قدرت رسیدن نخبگان سنتی محافظەکار آمادە می شود؛
وقتی کە ستم و اشغال و سرکوب علیە ملت ها بە پس زمینە راندە می شوند؛
زمانی کە بر ابقای گارد آهنین، تاکید و نقش آن، تکریم می شود؛
هنگامی کە روایت و تحلیل تاریخی، جایگزین قضاوت اخلاقی و سیاسی می شود؛
هنگامی کە حوزە عمومی و خیال جمعی توسط رسانە و شبکە اجتماعی بە طرف موجودیتی بستە، همگن و یکپارچە، راهنمون می شود؛
وقتی کە روایت های سمی از دمکراسی ساختە می شود تا بە روایت واحد، مشروعیت دادە شود؛
آنگاە “فاشیسم بەروز شدە” در شرف تکوین است.
دمکراسی خواهی کوردستان در نقطە انقلاب ژینا، با نئوفاشیسم ایرانی اپوزیسیون مرکز گرا و تمامیت خواهی ایدئولوژیک مستقر موجود، روبەرو شدە است و ژن، ژیان، آزادی، روبنای یک زیربنای اندیشگی در سطوح سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای یک تحول بنیادین در پایان دادن بە روابط تحت سلطگی نە تنها ملت کورد بلکە دیگر ملت ها در جغرافیایی بە نام ایران است.
نگاە کنید بە:
The new Faces of Fascism, Enzo Traverso, 2019