دەربارەی میرات، سیاسەتی ناسنامە، ناسنامەی نەتەوەیی

کوردی- فارسی
دەربارەی میرات، سیاسەتی ناسنامە، ناسنامەی نەتەوەیی
“ماکلین” دەڵێت: میرات دروستکەری ناسنامە و شوناسە. (McLean, 2006) “کاڤۆرا” ئێژێ: میراتی کۆن بەشێکن لە ناسنامەی نەتەوەیی و دەرکەوتن و نیشانەکانی ئایکۆنۆگرافیای نەتەوەن کە هەستی بەردەوامی و سەر بە دانیشتووانێک دەڕەخسێنن. (Kavoura, 2014)
“تیۆدۆرا پاپاس” ئاماژە بەوە دەکات کە میرات دەتوانێت ببێتە هۆی پەرەپێدانی ڕێبازێکی بنەمادار بە ناسنامە بۆ بووژانەوەی بەهێزتر لە بەرنامەدانان و بەڕێوەبردنی سیاسەتی ناسنامەدا. (Theodora Pappas, 2020)
“سمیت” پێی وایە میرات دەتوانێت دەسەڵاتی زەمەنی و ماددی بە بنیاتنانی ناسنامەکان بدات. (Smith, 2006)
بە گوێرەی “ئۆری” و “ماکلین” و “ماکدۆناڵد”، میرات سەلماندوویەتی کە بەهێزە لە دروستکردنی هاودەنگی گرووپیدا بەهۆی دۆخی ناساندن و شوناس بەخشین. (Urry, 1995& McLean, 2006& Mac Donald, 2013) ماکدۆناڵد هەروەها پێی وایە کە میرات بۆ بنیاتنانی شوناس و گرووپ و نەتەوە بەکارهێنراوە چونکە کاریگەری لەسەر شێوازی دەربڕین و هەستکردن هەیە. (Mac Donald, 2013)
“زیبێل” دەبێژێ: میرات دەتوانێت وەک ئامرازێک بۆ دڵنیابوون لە خۆ و بیرکردنەوە لە خود و پێداچوونەوە بە خۆدا مامەڵە بکات. (Siebel, 2018) و ماکلین ئاماژە بەوە دەکات کە میرات توانستی بەهێزکردنی هەم ناسنامەی ناوخۆیی و شوناشی شوێن و هەم وابەستەیی نەتەوەیەکی هەیە وەکوو نەتەوەیەکی تایبەت و جیاواز. (McLean, 2006) هەروەها پێی وایە هەستی ماناداریی کە لە ئەنجامی میرات و شوێنەوە دێتە ئاراوە، گرینگییەکی تایبەتی هەیە بۆ نەتەوە لە جیهانی گلۆبالیزەدا.

هەروەهاتر ماکلین پێی وایە کە میرات، ڕۆڵێکی گرنگ دەگێڕێت لە سڕینەوەی ئەو مانا نەرێنییانەی کە بە ناسنامەی درۆ و ساختە ڕژاون. (McLean, 2006) لە ڕوانگەی ئەوەوە دیاردەی میرات دەتوانێت ببێتە دەرئەنجامێکی ناسنامەی بەهێز بۆ نەتەوە. هەروەها ماکلین ئاماژە بەوە دەکات کە میرات ئاستێکی بەرزتر لە پەیوەندی لە چوار ئاستی “ڕەوایەتیی، “بەردەوامی”، “قووڵی” و “وابەستەیی” ڕەوەند لەگەڵ نەتەوەدا دروست دەکات.

دربارە میراث، سیاست هویت، هویت ملی
“مک لین” می گوید: میراث، آفرینندە هویت است. (McLean, 2006) . “کاوورا” می گوید: میراث باستانی، بخش هایی از هویت ملی هستند و مظاهر و نشانەهای شمایل انگاری ملت هستند کە حس تداوم و تعلق بە یک جمعیت را ارائە می کنند. (Kavoura, 2014)
“تئودورا پاپاس” اشارە می کند کە میراث، می تواند بە توسعە یک رویکرد مبتنی بر هویت برای بازیابی قویتر در برنامەریزی و مدیریت سیاست هویت منجر شود. (Theodora Pappa, 2020)
“اسمیت” بر این باور است کە میراث می تواند اقتدار زمانی و مادی بە ساخت هویت ها بدهد. (Smith, 2006)
از نگاە “اوری” و “مک لین” و “ماکدونالد”، میراث ثابت کردە است کە در ایجاد همبستگی گروهی بە دلیل وضعیت هویت بخشی، قدرتمند است. (Urry, 1995 & McLean, 2006 & Mac Donald, 2013) همچنین ماکدونالد بر این باور است کە میراث، برای ساختن هویت ها، گروەها و ملت ها استفادە شدە است زیرا بر نحوە بیان و احساس، تاثیر می گذارد. (Mac Donald, 2013)
“زیبل” می گوید: میراث می تواند بە عنوان وسیلەای برای اطمینان از خود و تامل در خود عمل کند. (Siebel, 2018) و مک لین اشارە می کند کە میراث، این پتانسیل را دارد کە هم هویت مکانی و هم دلبستگی یک ملت را با منحصر بە فرد کردن و متمایز کردن مردمان آن ملت، تقویت کند. (McLean, 2006) نیز بر این باور است کە حس معنادار کردن حاصل از میراث و مکان، اهمیت ویژەای برای ملت در دنیای جهانی شدە دارد.
مک لین همچنین بر این باور است کە میراث، نقش مهمی در پاک کردن معانی نامطلوب آغشتە شدە بە هویت های دروغین و کاذب دارد. (McLean, 2006) از نگاە او پدیدە میراث می تواند بە یک نتیجە هویتی نیرومند برای ملت تبدیل شود. مک لین همچنین بە این نکتە اشارە می کند کە میراث، سطح بالاتری از پیوند در چهار سطح “اعتبار”، “تداوم”، “عمق” و “وابستگی” دیاسپورا با ملت را ایجاد می کند.