روانشناسی شبکه های اجتماعی
کشش به سوی رسانه های اجتماعی، به دلیل وجود دو ماده است که مغز ما تولید می کند: “دوپامین” و “اکسی توسین”
پیش تر تصور می شد دوپامین یک ماده شیمیایی لذت بخش در مغز است اما اکنون گفته می شود دوپامین سبب می شود ما به دنبال میل و جستجو باشیم و رسانه های اجتماعی، می توانند یک محرک بسیار بزرگ برای این موضوع باشند.
در مورد اکسی توسین هم باید گفت این هورمون، هورمون اعتماد، همدلی، و سخاوت است.
مطالعات نشان داده است که هنگام استفاده از رسانه های اجتماعی، مقدار اکسی توسین در بدن، 13 درصد افزایش پیدا می کند. گفته می شود که این مقدار افزایش، سطح اعتماد یک کاربر معمولی فیسبوک را تا 43 درصد افزایش می دهد.
چرا پست، لایک و هم رسانی می کنیم.
چرا پست می کنیم؟
ما دوست داریم در مورد خودمان صحبت کنیم. انسانها حدود 30 تا 40 درصد از کل سخن گفتن را به صحبت کردن درباره خود اختصاص می دهند. این مقدار در شبکه های اجتماعی، به رقم عجیب 80٪ جهش می کند. چرا؟ چون ارتباط چهره به چهره، درگیر عاطفه است و باید نشانه های چهره و ربان بدن را همزمان تجزیه و تحلیل کرد. در ارتباط چهره به چهره، به زودی به موقعیت شخص پی خواهیم برد و درمی یابیم سخنان شخص، تا چه اندازه با واقعیت او مطابقت دارند اما در رسانه ی اجتماعی، چنین چیزی وجود ندارد و فرد، با اعتماد به نفس، چیزی را که اصلا نیست بر زبان می آورد.
رسانه ی اجتماعی همچنین جایی است که می توان بدون محدودیت، فرصتی برای فراتر رفتن از خواسته ها را نمایش داد.
اما چرا همرسانی می کنیم؟
همرسانی یا به اشتراک گذاری، مرکز پاداش مغز ما را فعال می کند. 68 درصد مردم، با استراک گذاری، احساس بهتری به دست می آورند و 78 درصد نیز براین باور بوده اند که از این طریق می توانند با مردم بیشتری ارتباط برقرار کنند.
آزمایشات نشان داده اند که بهترین پیش بینی کننده ایده های مسری در مغز، بخش هایی است که بر اندیشه های دیگران متمرکز است. در رابطه با این موضوع، یک اصطلاح به نام “ارز اجتماعی” (Social currency) وجود دارد: ما با اشتراک گذاری، پول اجتماعی دریافت می کنیم. 62 درصد از مردم می گویند که در مورد خودشان احساس خوبی دارند وقتی مردم به آنچه که در رسانه های اجتماعی پست می کنند نگاه مثبت دارند. این مساله همچنین تلاشی برای شناخته شدن خود از طرف مخاطبان نیز هست.
اما چرا لایک می کنیم؟
ما این کار را می کنیم چون می خواهیم روابط را حفظ کنیم. هنگامی که ما پست های مورد علاقه را لایک می کنیم به رابطه، ارزش اضافه می کنیم و این نزدیکی را تقویت می کنیم. ما همچنین یک اثر متقابل هم ایجاد می کنیم چون احساس می کنیم باید به لایک های دیگران پاسخ بدهیم. لایک کردن ها در میان مدت، حتی تعهد هم ایجاد می کنند.
چرا کامنت می گذاریم؟
نخست آنکه می خواهیم نشان دهیم از اطلاعات و رویدادها درک داریم و آنها را پردازش کرده ایم. دوم آنکه قدرت تغییر ذهن در پست ها بر خوانندگان می تواند آن ها را وادار به رفتارهای نامودبانه کند.
سلفی، ایموجی، نوستالژی
این موضوع را با یک اصطلاح به نام “نگاه کردن به خود” (looking-glass self) تفسیر می کنند. این یک مفهوم روانشناختی است که می گوید ما هرگز نمی توانیم خودمان را درک کنیم و برای فهمیدن اینکه چه کسی هستیم، نیاز به بازتابی از دیگران داریم. در مورد سلفی هم، این بدان دلیل است که ما توجه بیشتری به چهره می کنیم و تصویر صورت شخص، نمایه ی اولین جایی است با چشم می بینیم. در یک نظرسنجی، تصاویر چهره، 38 درصد، احتمال بیشتری برای دریافت نظرات و 32 درصد احتمال بالاتری برای جلب نظرات دارند.
چهره ها همچنین می توانند همدلی ایجاد کنند. بررسی ها نشان داده اند که دیدن عکس های چهره، حتی به بهبود بیماری نیز کمک کرده است.
قدرت ایموجی بر سوسیال مدیا
اصطلاح مسمومیت عاطفی، ناظر به نحوه ای از ایجاد همبستگی عاطفی است و ما با استفاده از ایموجی ها، عنصر مهمی از همدلی را با استفاده از شکلک ها بازسازی می کنیم. 92 درصد مردم آمریکا، روزانه از ایموجی ها استفاده می کنند و روزانه، 10 میلیارد ایموجی در جهان، ارسال می شود.
همچنین یک مطالعه ی دیگر نشان می دهد که هدف از ارسال ایموجی، “نمایش خود” است.
نوستالژی در شبکه های اجتماعی
گاهی اوقات رسانه های اجتماعی و زندگی بسیار سریع حرکت می کنند اما ما می خواهیم همه چیز به کم کردن سرعت برسد.این جایی است که نوستالژی ظاهر می شود.
نوستالژی در همه فرهنگ ها جهانی است و به ما حس همبستگی اجتماعی، احساسات، عشق و محافظت می دهد. نگرانی نسبت به آینده نیز یکی از دیگر عوامل و محرک های نوستالژی است.
رسانه های اجتماعی همچنین یک کارکرد دیگر نیز دارند و آن، متحد کردن ما است به ویژه هنگامی که احساس ناامنی می کنیم. همچنین حس هم دردی نیز محرک مهم دیگری است که ما را به سوی شبکه های اجتماعی می کشاند.
نهایت آنکه رسانه های اجتماعی می توانند آسیب های ناشی از احساس ناامنی ما را کاهش دهند…..
منبع:
Psychology of Social Media
