زخمِ کاریِ این روزهای ما
دوآلیسم، حداقل چند مشکل با خود به همراه می آورد: مشکل هستی شناسی، مشکل آگاهی، مشکل تجربه ی ادراکی، مشکل ذهنیت، مشکل داوری، مشکل تجربه ی عاطفی، مشکل تئوری هویت، مشکل تقلیل، مشکل مالکیت، مشکل تعامل
****
بررسی هریک از این موارد، نیاز به یک پژوهش فراگیر دارد اما اگر به خودمان به عنوان یک کورد نگاه کنیم کم و بیش می توانیم بسیاری از این مشکلات را در وجود خودمان تشخیص بدهیم.
****
در اینجا مساله ی اصلی به عدم درک ما از سیستم و یکپارچگی بازمی گردد. ما اگرچه همواره از کوردستان به عنوان یک کلیت سخن می گوییم اما به دلایل گوناگون، این نگاه کلیت نگرانه، کمتر در ذهن ما نهادینه شده است.
یک مثال: بیایید اینگونه تصور کنیم هر اتفاقی که در کوردستان می افتد یک زلزله، یک توفان، یک بیماری همه گیر و یا یک سیل بزرگ است. در آن صورت، نگاه ما به همه چیز، به همه ی آنچه در کوردستان اتفاق می افتد تغییر خواهد کرد. دیگر گرفتار کورد ایرانی بودن و عراقی بودن و ترکیه ای و سوریه ای بودن نخواهیم بود، دیگر دچار انبوهی ایدئولوژی ها نخواهیم شد، دیگر مرزهای “خود” و “دیگری” را جابجا نخواهیم کرد، دچار قضاوت های نادرست نخواهیم شد، برای توجیه قضاوت های خود، دست و پا نخواهیم زد و…
****
ما به “مداخله ی خاص در خود” نیاز داریم و لازم است برای جلوگیری از دوآلیسم، از مشکلاتی که در بالا به آن اشاره کردم خارج شویم.
****
دوآلیسم، “انکسار شخصیتی” در ما به وجود آورده است و این سرشکست شخصیتی، روزانه در ما بازتولید می شود. صرفنظر از زخم های کهنه ای که مرزها و حکومت های اشغالگر در ما به وجود آورده اند جدیدترین زخم ما، قطبی کردن کوردستان، به دو قطب مثبت و منفی یا منفی و مثبت “باکوور” و “باشوور” است؛ مساله ای که ما را به سوی “یا این یا آن” برده است و از همین رو است که حساسیت های ما، ادراک ما، داوری های ما، تئوری ما، عاطفه ی ما، تعامل ما و حتی آگاهی ما را به صفر و صد فروکاسته است. یک مساله را آنچنان بزرگ می کنیم که گویی پایان کار جهان کورد فرا رسیده است و موضوعی دیگر را چنان بی اهمیت می دانیم گویی کسی را ککی هم نگزیده است. اگر نگویم همه ی ما، کثیری از ما، به این عارضه ی جدید مبتلا شده ایم….
****
برای کوردهای رۆژهەڵات، این زخم، بسیار کاری تر است چون گاهی چنان غرق این وضعیت می شویم که گویی احوال ما در این بخش از سرزمین کوردستان، به کام است و طرف های ما، همه چیز سرجای خودش است….
