مدل “جنبش های بی سر” یک مدل جدید از مبارزه است

عده ای به دنبال رهبر هستند
اما این یک مدل جدید از مبارزه است
مدل ستاره ی دریایی (Starfish) یا “جنبش های بی سر”
در روزهای اخیر و به دنبال آغاز و گسترش اعتراضات مردمی در ایران، موضوعی گویا همه را به خود سرگرم نموده است که این اعتراضات، به سرانجام نخواهد رسید چون رهبر ندارد. عده ای حتی پا را فراتر گذارده عدم مشارکت خود را به نداشتن رهبری ملتزم می کنند و یا با تبلیغ ناقص بودن جنبش، خلق ها از تداوم مشارکت و حضور، دلسرد می کنند.
****
اعتراضات جدید، نمونه ای از یک شورش مدرن است که آن را “جنبش بی سر” یا “مدل ستاره دریایی”(Starfish) می نامند.
اما چرا “ستاره دریایی”؟
ستاره ی دریایی در حالت بالغ، دارای تقارن شعاعی ثانویه با پنج یا بیش از پنج بازو است که از بخش مرکزی بدن این ماهی بیرون زده‌ است و تقارنی شعاعی را در بدن این جانور بوجود آورده‌اند.
ارگان های ستاره ی دریایی اگرچه به لحاظ سیستم اعصاب مرکزی، به یک مغز متصل هستند اما هریک از آنها ضمن هماهنگی با فرماندهی مغز، دارای اختیارات کافی برای دفاع از خود به هنگام مواجهه با تهدید هستند.
ویژگی دیگر ستاره ی دریایی آن است که به محض قطع شدن یکی از بازوها، نه تنها کل ارگان نمی میرد بلکه بلافاصله شروع به تولید بازوی جدید می کند و می تواند خود را بازتولید کند.
****
به باور من، در برخورد با نظامیت های تمامیت خواه، “جنبش های بی سر” بسیار کاراتر و موثرتر عمل می کنند. تنها کافی است خطوط اصلی مبارزه، سلول هدف، و متدهای اصلی به مردم آموزش داده شود.
جنبش بی سر یا مدل ستاره ی ماهی، رهبر نمی خواهد.
هریک از بازوها خودشان می توانند….