“ناسیونالیسم کودکانه” با نگاه به “سندروم پرنسس ”
سندروم پرنسس (Princess Syndrome) در مورد مردان و زنانی به کار می رود که همانند کودکان خود مختار، خودشیفته و بی مسوولیت عمل می کنند و احساس می کنند که حق دارند به هر شکلی که می خواهند رفتار کنند.
علایم پرنسس های کوچک
-مانند کودک رفتار می کند و ممکن است قشقرق راه بیندازد.
-به گونه ای رفتار می کند که گویا همه باید به او خدمت کنند. انتظار دارد مورد توجه باشد و همه ی خواسته هایش بلافاصله برآورده شود.
-همکاران قبلی در نهایت، یا به دشمنان و یا به یاران جدیدش تبدیل می شوند.
-به رغم دارا بودن سبک دلبستگی از روی نیاز، در تمام حوزه های زندگی، “هراس اجباری” دارد.
-دوستان صمیمی او کم هستند.
-اغلب نافعال و پرخاشگر است.
-رفتارهای او شامل توهین های ماهرانه، رفتار عبوسانه، لجبازی، و قصور عمدی در انجام وظایف خواسته شده است.
-خودشیفته گی و خودپسندی کودکانه دارد.
-بی مسوولیت است.
-به ندرت فکر می کند چیزی تقصیر اوست.
-برای هرکاری که دیگران انجام می دهند آنها را سرزنش می کند.
به طور کلی، ایراد گرفتن، نق نق کردن، هیاهو راه انداختن، اعتراض کردن، خرده گیری کردن، بی وقفه حرف زدن، ناسازگاری، انتظار بیجا، از مهمترین ویژگی های پرنسس ها است.
****
ناسیونالیسم ما نیز اغلب کودکانه بوده است و صرفنظر از عدم خوانش دانشی و معرفتی -که موضوع این نوشتار نیست- برجسته ترین ویژگی های آن با نگاه به سندروم پرنسس، ایرادگیری، پرخاش، اعتراض، انتظارهای فراتر از حد معمول و معقول، و البته ناسازگاری است.
همچنین می توان به بی مسوولیتی، خودشیفتگی و خودپسندی نیز اشاره نمود که از دیگر ویژگی های ناسیونالیسم کودکانه (Childish Nationalism) ی ما است.
پ.ن: اوایل دهه ی نود میلادی قرن گذشته، مصاحبه ی یکی از رهبران برجسته ی کورد با روزنامه ی “ال پاییس” را می خواندم. خبرنگار در معرفی او نوشته بود:
هنگامی که با او در موارد گوناگون گفتگو می کردم مسلط، منطقی و با دقت کامل پاسخ می داد اما هنگامی که به مساله ی استقلال کوردستان رسیدیم کودکی را می دیدم که سراپای وجودش، مملو از هیجان و احساس شده بود و درباره ی سرزمینش سخن می گفت.
منابع:
www.zula.sg/princess-syndrome/
www.wikiravan.com
“ناسیونالیسم کودکانه” با نگاه به “سندروم پرنسس “
February 15, 2019
2 Mins Read
660
Views
