نگاهی به اعتراضات اخیر؛ قطبی شدن، شکاف نسلی، قطع اینترنت
قطبی شدن در ساده ترین تعریف به معنای شکاف های عمیق در جامعه است جایی که جمعیت بین کسانی که می خواهند وضعیت موجود باقی بماند و کسانی که می خواهند آن را تغییر دهند تقسیم شده است. جدای از سایر مشاهدات، لازم است به دو نکته ی مهم در مورد ناآرامی های اخیر ایران پرداخته شود:
نخست آنکه نگاهی به آمار جانباختگان نشان می دهد که بخشی از شکاق عمیقی که در ایران به وجود آمده است شکاف نسلی است یعنی جوانانی که ترس کمی دارند، به دنبال تغییرات اساسی هستند و با انتخاب یک رویکرد کاملا رادیکال، در مرکز اعتراضات قرار گرفته اند در تقابل با نسل قدیمی قرار گرفته اند که به دنبال حفظ قدرت و نظم به هر قیمت هستند.
نکته ی دوم در بخش پایانی پاراگراف پیشین قرار گرفته است و آن، قطبی شدن جامعه و ایجاد همان شکاف عمیق است که بین دو نسل به وجود آمده است. نسل جدید با تاثیر پذیرفتن از سرعت و مقیاس تغییر آن در عصر تکنولوژی، در برابر نسلی قرار گرفته است که به شدت احساس می کند مبانی آن مطلق است.
نسلی که برآمده از عصر اظلاعات است به دنبال شناختن آزادانه ی اطلاعات و تبادل آن است و این، بخشی از حرکت طبیعی او به سمت آزادی است. نیز نسلی برآمده است که با یقین به اصل عدم قطعیت، در برابر هرگونه جزم اندیشی، سرپیچی را انتخاب نموده است. او همچنین دریافته است که اعتراض، به مدد اینترنت، او را از صفر، تبدیل به قهرمان می کند و به همین خاطر هم هست که نظام حاکم، با قبول همه ی هزینه ها، اینترنت را خاموش می کند.
نسل جوان به خوبی دریافته است که اثر پروانه ای وجود دارد و کمترین بال زدن او و هم نسلان او، می تواند توفانی به وجود آورد. پروانه ها اکنون در برابر دایناسورها قرار گرفته اند و اگرچه این وضعیت در ابتدا، غیرعادلانه و اندکی عجیب به نظر می آید اما در نهایت، پروانه ها پیروز خواهند شد چون متعلق به این دوران هستند و همه ی انرژی ها را جذب خواهند کرد و دایناسورها، منقرض خواهند شد چون متعلق به دوران گذشته اند و مغز آنها کوچکتر از آن است که نه تنها آنها را به سوی آینده راه ببرد بلکه حتی ناتوان از جمع و جور کردن هیکل بزرگشان است.
پ.ن: برای اطلاعات بیشتر در مورد شکاف نسلی، ر.ک به:
بهزاد خوشحالی، شکاف بین نسلی، گسست تاریخی، فرهنگی، سیاسی – ماهنامه ی”خط صلح” شماره13، 2012