آنچه در آشوب های چند روزه ایران روی داد به باور من، آخرین تلاش های رهیافت کلاسیک در مورد ایران است، رهیافتی که تمام تلاش آن، حفظ وضعیت موجود کشورها، تاکید بر ساختارهای کهن و تلاش برای تداوم سیاست ها از طریق تغییر حاکمیت ها است.
اپوزیسیون ایرانی-با تمام طیف های آن- در این سال ها تلاش بسیاری کرد تا جهان را با این قناعت به اکنون برساند که می تواند نظام کنونی ایران را تغییر دهد و بدون تغییر در نقشه ی سیاسی-جغرافیایی منطقه، خاورمیانه را مجددا به نقطه ی تعادل بازگرداند.
در این میان، محافظه کاران غربی نیز با محاسبه ی هزینه-فایده، همواره نئولیبرال ها را از هزینه های سنگین تغییر در جغرافیای منطقه و تبعات و عواقب آن ترسانده و توانسته بودند با خرید زمان، مانع از این کلان-تغییر شوند.
تاکید من بر روی ایران است:
سه تلاش 78، 88 و 96 برای تغییر نظام سیاسی در ایران، بهای اولویت دادن به رهیافت کلاسیک در برابر رهیافت نئولیبرالی بوده است. ناگفته پیداست که دو تلاش 78 و 88 نه تنها به نتیجه نرسید بلکه دست ایران را برای سرکوب های بیشتر در داخل و بسط و توسعه ی نفوذ قدرت به خاورمیانه بازتر کرد و به تثبیت بیشتر و تهدید فزاینده تر منافع جهانی انجامید.
انقلاب آبی96 به احتمال فراوان اگرچه ایران را از موضع فعال به وضعیت انفعالی عقب خواهد راند و در کوتاه مدت، بلندپروازی های ایران را فروخواهد کاست اما نخواهد توانست به سقوط کامل نظام جمهوری اسلامی و تغییر حاکمیت در ایران منجر شود و آخرین تلاش های همه ی ایرانوفیل های جهان را نیز ناکام خواهد گذارد. حتی تحریم های اقتصادی، لغو برجام، و در ادامه تحریم های حقوق بشری نیز به دلیل شکل گیری جهان نوین چندجانبه، نخواهد توانست نظام کنونی ایران را از پای درآورد.
****
با در نظر گرفتن همه ی آنچه که گفته شد اکنون زمان آن فرا رسیده است که نگاه کلاسیک به رهیافت امنیت جهانی در مورد خاورمیانه- و ایران- از برنامه ها خارج و تغییر نقشه ی منطقه با شروع تجزیه ی کشورها از طریق اتخاذ رهیافت نئولیبرالی آغاز شود، رهیافتی که البته هزینه های آن برای جهان و منطقه بسیار گزاف خواهد بود اما دیگر چاره ای جز عملیاتی سازی آن وجود ندارد.
به باور من، رهیافت کلاسیک در مورد خاورمیانه-و به ویژه ایران- به پایان خط نزدیک می شود و زین پس، تغییر نظام از دستور خارج و رهیافت نئولیبرالی با محوریت قرار دادن بازتعریف نقشه ی خاورمیانه-و ایران- در اولویت قرار خواهد گرفت.
****
جهان جدید را دیگر نمی توان با پوست اندازی به آینده برد. شاید زمان دگردیسی و تغییر نقشه ی خاورمیانه فرا رسیده باشد.
همه چیز به انقلاب آبی زمستان 96 ایران بستگی دارد.
آنچه در ایران اتفاق می افتد نقطه ی اپتی موم تغییر از رهیافت کلاسیک به رهیافت نئولیبرالی است….
پایان رهیافت کلاسیک، ورود به دوران نئولیبرالی
January 3, 2018
2 Mins Read
574
Views
