هیچ “مسلمان کورد”ی به بهشت نخواهد رفت

سخنی با مسلمانان کورد

هیچ “مسلمان کورد”ی به بهشت نخواهد رفت

ابتدا به دوآیه از کتاب مقدس قرآن دقت بفرمایید:

(وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءَكِ وَيَا سَمَاءُ أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاءُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ ۖ وَقِيلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ-آیه س44 سوره ی هود) فرمان الهی رسید که ای زمین آبت را فرو ببر و ای آسمان باز ایست و آب فرو رفت و حکم الهی جاری شد وکشتی بر سر کوه جودی مستقر گشت و فرمان الهی رسید که مردم ستمکار ازرحمت حق دور باشند) (وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ-آیه 29 سوره مومنون)

و باز بگو: پروردگارا، مرا به منزلی مبارک فرود آور که تو بهترین کسی هستی که به منزل خیر و سعادت توانی فرود آورد.

 

نخست: تقریبا بدون استثنا تمامی مفسران قرآن، بر “آرارات” بودن “جودی” اذعان دارند. البته منابع تاریخی یهود و مسیحیت نیز آن را تایید کرده اند. دوم: ساختن کشتی نوح (ع)، جمع آوری آفریدگان، سوار کردن آنها بر کشتی، توفان و سیل و…همه و همه برای یک دلیل بوده است: مردم ستمکار از رحمت حق دور باشند. یعنی سرزمین کوردستان، دور از ستمکاران بوده است و به تعبیری دیگر، ستم ناپذیر بوده است.

سوم: در آیه ی دوم ، دعای نوح (ع) آمده است و اشاره به درخواست او برای منزل گزیدن در “منزل مبارک”. و به عبارتی “سرزمین مقدس” و نیز اجابت دعا با آرام گرفتن کشتی در کوردستان

چهارم: هدف، دوری جستن از قوم ظالم و دور بودن آنها از رحمت حق است و ماوی، ارض مقدس

پنجم: اکنون این سرزمین- همان منزل مبارک- توسط چهار غاصب- قوم الظالمین- اشغال شده است.

****

آیا نماز و روزه و حج و زکات، در سرزمین غصب شده صحیح است؟

آیا تکبیر و تسبیح و تهلیل و ترتیل یک مسلمان کورد – هنگامی که ستمکار و اشغالگر روی دل او -بر سرزمین مبارک- نشسته است بر اساس متون مندرج در کتب اسلامی صحیح است؟

هیچ مسلمان کوردی، بهشت را نخواهد دید اگر به مبارزه برای آزادی “سرزمین مقدس” (کوردستان) از “قوم ستمکار” (اشغالگران) برنخیزد…..