در طول سال هاي اخير، بسيار بر روي اين مساله تامل کرده ام که چرا انديشه ي ايراني، با وجود چيرگي نسبي بر مباني “دمکراسي”، مطالبات “دمکراسي خواهانه” و پافشاري بر “استقرار دمکراسي در ايران”، هرگز نتوانسته است موضوعي بنيادين در اين شيوه ي نگرش و حاکميت را که “حق...
چرا کليدهايي که زماني قفل مي گشودند، امروز، خود، براي گشوده شدن،کليد مي خواهند؟! زنگ زده اند؟ ساييده شده اند؟ دندانه هاشان شکسته؟ کوچک شده اند؟ يا صيقل مي خواهند؟ کسي هست بگويد: چرا قفل کرده اند؟ چرا قفل شده اند؟ شايد بهتر باشد بپرسيم: چرا قفل کرده شده اند؟!…....
عروسک مزخرف ابتذال شنبه، غرور یکشنبه، حسد دوشنبه، غضب سه شنبه، طمع چهارشنبه، تنبلی پنج شنبه، شهوت، جمعه، شکم پرستی هفت روز هفت گناه اصلی کمدی انسانی روزمره گی زخم های تدریجی اجباری خروج از انسانیت اخراج از دفتر هستی… اینک انسان، عروسک مزخرف ابتذال عروسک مزخرف ابتذال…....
“آزادي” تنها در اراده و خواست ماست كه موجوديت مييابد ميگويند هنگامي كه در مجلس شورا از محمد علي فروغي دربارهي ورود نيروهاي بيگانه به ايران پرسش شد، فرمودند:” ميآيند و ميروند و با كسي كاري ندارند” . اين سياستمدار ايراني در نامهاي ديگر كه به نايب التوليهي خراسان در وصف...
براي “صديق فايقي” که بي ريا، اين گونه خودش را در پروفايلش آورده است: “کارگر شهرداري سقز” شهامتي اگر داشتيم تا صورت خود را را به شیشه ی وجودت بچسپانيم، شايد واضح تر می ديديم: رشته ای دور و دراز از محکومیت، رنج، درد، محدودیت، ممنوعیت، فقر، ستم و حقیقت در آن صورت، به شکلی...
به خود وانهادن(ت)، خطرها دارد “وحشیت” “ده هزاره”، در “نهاد” (ت)،”افشرده” “نادانی” “هزاره ها”، در “وجود”(ت)،”انباشته” “سلطه طلبي” “سده ها”، در “اندیشه”(ات)،...
عمل جراحي، با موفقيت انچام شد، اما متاسفانه، “بيمار” مرد…. “ديگ در حال جوش” ايران و اپوزيسيون اپوزيسيون، همچنان “تاس ريختن” را (به اميد جفت هفت) ادامه خواهد داد يا اکنون، دريافته است بايد در شطرنج سياست، “گشايش” و “دفاع فعال”، بازي...
اسیر هویت های ساختگی در زندانی خودساخته خودخواسته به خود آویخته در فرار از خود به پاياني که نوشته اند(مان) کلید و زندان و دستان و توانستن و گشودن و خواستن، نگشودن، همه جمع عادت اما همچنان، سرسپردگي، بند بند… **** اسیر هویت های ساختگی در زندانی خود خواسته خودساخته به خود آویخته همواره در...
امروز گفتی: “در خودم گم شدهام” به آینه نگاه کن توده ای از جنس خودت است اندکي یخ بسته اما کمي مومیایی شده و تازگي ها به ديروز مي زني تو را چه مي شود اين روزها؟ خودت هم مي داني این توده ی بافتی، واقعیت تو نيست بارها در ذهن خود، نقاط مختلف وجودت...
سرنوشت بسياري از انسان ها و ملت ها، درست مانند قصه ي پيله و کرم ابريشم است که تمام عمر، “قفس” مي بافد و به فکر “پريدن” است.حکايتي که ناف آن را از همان ابتدا با “نشدن” بریده...
