Behzad Khoshhali
English- فارسی
Magical Realism in Trump’s Politics: Beyond the Madman Theory
Introduction
Magical realism is a literary style in which unreal, extraordinary, or even supernatural elements are seamlessly integrated into a thoroughly realistic setting—elements that characters accept as natural. Known primarily through Latin American literature, magical realism blurs the line between reality and imagination.
In politics, we sometimes witness phenomena that defy common sense yet are strangely accepted as part of everyday life.
Donald Trump, currently serving his second term as President of the United States, is often analyzed through the lens of the “madman theory”—a strategy in which a leader adopts unpredictability and irrationality to unsettle adversaries. But what Trump is creating goes beyond political tactics. It is the construction of a magical world where official facts are replaced with fictional and parallel narratives.
This article explores a new dimension of Trump’s political approach through the lens of magical realism.
Magical Realism: Imagination Within Reality
Magical realism presents a world where extraordinary events are treated as part of everyday life. Magic, miracles, and fantastical phenomena are not seen as remarkable—they simply exist here and now.
This style often draws from myth, folklore, and collective memory to construct an alternative reality grounded in realistic details. Its most defining feature is the normalization of the impossible within a realistic environment, where fantasy and reality coexist as equally valid.
Trump and the Rewriting of Reality: Constructing a Magical World in Politics
As a populist political figure, Trump moves beyond conventional political logic to construct an entirely new narrative. He does not merely reinterpret reality—he recreates it.
In this world, his personal version of truth overrides data, documents, and institutional authority—and many people accept this alternative reality.
For his supporters, Trump is not merely a politician; he is a mythical hero, a fighter against hidden and powerful forces. This collective belief is fundamental to magical realism: a parallel world so convincing that it requires no justification.
Magical Diplomacy: Surrealism in Foreign Policy
This magical worldview is vividly apparent in Trump’s foreign policy. He might begin by threatening authoritarian leaders with “fire and fury like the world has never seen,” invoking hell, apocalyptic war, name changes, dramatic border shifts, grand walls, territorial annexation, unprecedented sanctions, or withdrawal from international institutions.
He tweets bizarre declarations, signs grandiose executive orders with enthusiasm, disrupts established norms—only to later speak of “love letters,” cancel directives, leave walls unbuilt, remain in organizations, let sanctions fade, and return to his office the next day as if nothing ever happened.
Such sudden reversals and surreal turns evoke the literature of magical realism—where an enemy can transform into a lover without any rational explanation.
Beyond the Madman Theory
The madman theory is rooted in fear and unpredictability: a strategy of confusion and intimidation.
Trump, however, offers something else entirely—a complete and autonomous narrative world. In it, he is simultaneously the savior, the victim, and the ultimate truth.
Opponents are not simply political rivals; they are sinister forces—who, at any moment, may suddenly become close allies.
This is not a calculated strategy—it is political magic: a reality in which every claim, no matter how illogical, feels natural. This is the fundamental difference: the madman theory depends on fear, but Trump’s magical realism depends on belief.
Conclusion: Politics as Literature
To analyze contemporary politics—especially in the post-truth era—we must look beyond traditional theories. Trump exemplifies a political figure who reconstructs the world not through empirical reality, but through narrative and literary reinvention.
Applying the concept of magical realism opens a new window for understanding phenomena such as truth denial, mythmaking, and storytelling in today’s politics.
Perhaps it is time to decode politics through literature, myth, and imagination—because today’s political world resembles a story more than ever before.
This analytical approach is introduced here for the first time by the author of this essay, as an attempt to bridge literature and politics in the post-truth era.
رئالیسم جادویی در سیاست ترامپ: فراتر از نظریه مرد دیوانه
مقدمه: رئالیسم جادویی یک سبک ادبی است که در آن عناصر غیرواقعی، خارق العاده یا حتی ماوراء طبیعی به طور یکپارچه در یک محیط کاملاً واقع گرایانه ادغام می شوند و توسط شخصیت ها به عنوان طبیعی پذیرفته می شوند. رئالیسم جادویی که عمدتاً از طریق ادبیات آمریکای لاتین شناخته می شود مرز بین واقعیت و تخیل را از بین می برد. در حوزه سیاست، گاهی اوقات با پدیده‌هایی مواجه می‌شویم که عقل سلیم را به چالش می‌کشند اما به طرز عجیبی در روال زندگی روزمره پذیرفته می‌شوند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، اغلب از دریچه “نظریه مرد دیوانه” تحلیل می شود؛ استراتژی که در آن، یک رهبر، غیرمنطقی و غیرقابل پیش بینی بودن را برای برهم زدن دشمنان طرح می کند. اما آنچه ترامپ خلق کردە است فراتر از تاکتیک های سیاسی است. این ساختن دنیایی جادویی بودە است که در آن حقایق رسمی با روایت های تخیلی و موازی جایگزین شدەاند.
این نوشتار، بعد جدیدی از رویکرد سیاسی ترامپ را از دریچه رئالیسم جادویی بررسی می کند.
رئالیسم جادویی، تخیل در واقعیت: رئالیسم جادویی دنیایی را ارائه می دهد که در آن رویدادهای خارق العاده به عنوان بخشی از تجربه روزمره توصیف می شوند. سحر و جادو، معجزه، یا رویدادهای خارق العاده به عنوان امر قابل توجه تلقی نمی شوند. آنها به سادگی در اینجا و اکنون هستند. این سبک اغلب از اسطوره، فولکلور و حافظه جمعی برای ایجاد یک واقعیت جایگزین مبتنی بر جزئیات واقع گرایانه استفاده می کند. متمایزترین ویژگی آن عادی سازی غیرممکن ها در یک محیط واقع گرایانه است جایی که خیال و واقعیت به یک اندازه واقعی همزیستی دارند.
ترامپ و بازنویسی واقعیت؛ ایجاد دنیایی جادویی در سیاست: ترامپ به عنوان یک سیاستمدار پوپولیست، از منطق سیاسی متعارف فراتر رفتە تا روایتی کاملاً جدید بسازد. او فقط واقعیت را بازتفسیر نکردە است بلکه آن را بازآفرینی کردە است. در این دنیا، نسخه شخصی او از حقیقت، جایگزین داده ها، اسناد و مدارک و اختیارات نهادی می شود و حتی بسیاری از مردم، این واقعیت جایگزین را پذیرفتەاند. برای مردمانی کە او را قبول کردەاند ترامپ صرفا یک سیاستمدار نیست، او یک قهرمان اسطوره‌ای است، یک مبارز علیه نیروهای پنهان و قدرتمند. این باور جمعی برای رئالیسم جادویی بنیادی است: یک دنیای موازی به قدری متقاعد کننده که دیگر نیازی به توجیه ندارد.
دیپلماسی جادویی؛ سوررئالیسم در روابط خارجی: نمونه بارز این جهان بینی جادویی در سیاست خارجی ترامپ مشهود بودە است. او ابتدا رهبران دیکتاتور را به “آتش و خشمی که دنیا ندیده است”، بە جهنم، بە جنگ آخرالزمانی، بە تغییر نام ها، بە تغییر بزرگ مرزها، بە کشیدن دیوارهای بزرگ، بە ضمیمە کردن خاک، بە تحریم های غیر قابل باور، بە خروج از نهادهای بین المللی و…. تهدید می کند، توئیت های عجیب می کند، با شوق، ناممکن های کلاسیک را امضا می زند، همە قواعد را بە هم می ریزد، اما بعداً از “نامه‌های عاشقانه” رد و بدل شده صحبت می کند، دستورالعمل ها را لغو می کند، دیوارهایی کشیدە نمی شوند، از سازمان ها خارج نمی شود، تحریم ها نیمەکارە باقی می مانند و فردا، بدون آنکە اتفاقی افتادە باشد بە دفتر کار خود بازمی گردد.
چنین تغییرات ناگهانی و چنین چرخش هایی عجیب و غریب، ادبیات رئالیستی جادویی را تداعی می کند جایی که یک دشمن می تواند بدون هیچ تغییر یا توضیح منطقی به یک عاشق تبدیل شود.
فراتر از نظریه مرد دیوانه کە بر غیرقابل پیش بینی بودن و ترس تکیه دارد او برای گیج کردن و ارعاب مخالفان به طور نامنظم عمل می کند.
با این حال، ترامپ چیز دیگری را ارائه می کند: یک جهان روایی کامل و مستقل. در آن، او به طور همزمان منجی، قربانی و حقیقت نهایی است. مخالفان و دشمنان فقط رقبای سیاسی نیستند، آنها نیروهای شرور و شوم هستند کە در یک لحظە نە چندان دور می توانند بە دوستان نزدیک هم تبدیل شوند.
این یک استراتژی حساب شده نیست یک جادوی سیاسی است؛ ساخت واقعیتی که در آن هر ادعایی، هر چقدر هم غیر منطقی باشد طبیعی به نظر می رسد. تفاوت اصلی این است: نظریه مرد دیوانه به ترس بستگی دارد اما رئالیسم جادویی ترامپ به باور بستگی دارد.
نتیجە: سیاست را به مثابه ادبیات برای تحلیل سیاست معاصر – به ویژه در دوران پسا حقیقت – باید فراتر از نظریه های سنتی نگاه کنیم. ترامپ نمونه شخصیتی سیاسی است که جهان را نه از طریق واقعیت تجربی، بلکه از طریق ابداع مجدد داستانی و ادبی بازسازی می کند.
استفاده از مفهوم رئالیسم جادویی دریچه جدیدی را برای درک پدیده هایی مانند انکار حقیقت، افسانه سازی و داستان سرایی در سیاست امروز باز می کند. شاید دیگر باید برای رمزگشایی از منظر سیاسی، به ادبیات، اسطوره و تخیل روی بیاوریم. دنیای سیاسی امروز بیش از هر زمان دیگری به یک داستان شباهت دارد.
*این رویکرد تحلیلی، نخستین بار توسط نویسندە این متن، بە عنوان تلاشی برای پیوند ادبیات و سیاست در دوران پساحقیقت پیشنهاد شدە است
