حزب و پدیده ی “حباب خودپسندانه”

حزب و پدیده ی “حباب خودپسندانه”

این موضوع تا اندازه ی زیادی درست است که در فقدان دولت، احزاب می توانند نقش دولت را بازی کنند اما اینکه هر حزب، تنها برای خود اجازه صادر کند و گرایش به این داشته باشد که که خود را “دولتی کوچک” تعریف کند و تنها قانون خود را داشته باشد سبب خواهد شد ممنوعیت ها، اجبارها و محدودیت ها بی معنا شوند.

در این حالت، آزادی به سادگی از بین می رود چراکه به سطح آزادی شخصیت حزبی خویش فروکاسته می شود و هنگامی که رابطه ی حزب و جامعه به بده بستان بین مطالبات حزبی از یک سو و درخواست های جامعه از سوی دیگر منجر شود به خشونت نیز خواهد انجامبد.

هنگامی که یک حزب، خود را دولتی کوچک می پندارد فارغ از اجبارها، رها از منطق، دیوانه وار، تنها به ندای درون خود اهمیت می دهد و هیچ چیز را به اندازه ی ارضای نیازهای خود دوست نخواهد داشت.

حزب در این حالت، به تعبیر الیویه ری، به جایگاه “حباب خودپسندانه” تنزل می یابد.

منبع: الیویه ری، تنهایی دیوانه وار